انشا درباره دیدن مورچه ای که باری را می کشد نگارش هشتم

انشا دیدن مورچه ای که باری را می کشد صفحه 42 نگارش هشتم؛ وقتی خوب نگاهش می کنی دانه گندم را به سختی می کشد و مرتب از دهانش می افتد، برای دریافت اطلاعات بیشتر در بخش انشا ماگرتا با ما همراه شوید.

مطلب پیشنهادی: توصیف حس و حال طعم لبوی داغ در یک روز برفی

توصیف مورچه ای که باری را می کشد صفحه ۴۲ نگارش هشتم

مقدمه: موری کوچک و دانه ای بزرگ در دهان دارد و شاید چند برابر وزنش هم باشد، به سختی می برد و می برد، ساعت ها طول می کشد تا به مقصد برسد، کاری دشوار است اما او در کارش مصمم و قوی است مزاحم و بخواه هم فراوان دارد ولی با خود می گوید خدای بزرگی هم دارم.

بدنه: گاهی در حوالی خود به دنبال الگو هستیم و نمی بینیم که خداوند الگوهای از موجودات خودش برای ما قرار داده است، اگر به دنبال موجودی سختکوش هستید تا او را الگوی خودتان قرار دهید، بدانید که مورچه بهترین و کاملترین الگو است. بدنی نحیف و لاغر که دانه ای را با شکوه عظمت و تلاش و قدرت با خود می برد، هزار بار دانه می افتد دور می شود، ولی باز مورچه پیدایش می کند، یعنی هدف او بردن دانه به هر طریق است.

او برای هدف و خواسته خودش هر کاری می کند، مسافتی طولانی طی می کند تا به جای اصلی خود برسد. او موجودی سختکوش است که علی رغم نحیف بودن هدفی بلند دارد و برایش سینه چاک است. بهانه های بنی اسرائیلی برای خودش نمی آورد و کارش را خوب بلد است.

اما انسانها به هر دلیل کوچکی دست از تلاش و تکاپو بر می دارند و هزاران دلیل برای بیکاری و بی پولی و تنبلی خود می آورند و همیشه به دنبال مقصر هستند تا کمبود ها و کم کاری های خود را موجه کنند. انسانهای سختکوش مانند یک مورچه هستند و به بزرگی هدف و شغلی که برگزیده اند نگاه نمی کنند و فقط تلاش می کنند و زحمت می کشند و از خدا طلب یاری می کنند.

نتیجه گیری: مورچه را نگاه کنید که چه قدر ضعیف و لاغر است ولی دست از کار نمی کشد و همواره در تکاپو است. چه قدر سختی می کشد و راه می برد، دانه بارها و بارها از دهانش می افتد ولی مجدد بر می دارد و حرکت می کند، آری رسم دنیا بر تلاش است و سخت کوشی.

انشا درباره دیدن مورچه ای که باری را می کشد

مقدمه: کودکان نمی دانند و گاهی دانه را از دهان مورچه می گیرند و نمی دانند که مورچه بیچاره چه قدر سختی کشیده و به این مرحله رسیده است. کاش می دانستیم که موجب درد و ناراحتی‌اش نشویم و دانه را برایش زیاد ندانیم.

بدنه: به سختی و کنار دیوار، دانه را می برد و با دنیا کار ندارد، حکایت انسان هایی است که با هیچ کس کاری ندارند و سخت مشغول خودشان هستند، شکست می خورند و بر می خیزند و دوباره حرکت می کنند. یعنی ما انسانها اندازه یک مورچه هم اراده نداریم و باید منتظر شویم تا دیگری راه را نشانمان دهد. یعنی این قدر سست و ضعیف که دست روی دست بگذاریم و فقط دم از ناامیدی بزنیم.

موری بار می برد و ما فقط نگاهش می کنیم، پرنده ای دانه می برد و ما با سنگ می زنیم، حیوانات همه در تلاش و تکاپو و زحمت و ما انسان نماها فقط حرفهای زیبا می زنیم و وقتی نوبت عمل می گردد فرار می کنیم و بهانه پشت سر بهانه، همه موجودات و هر آنچه که در این جهان مادی است مسخر دست انسان است و برایش سود آوری دارد، اما انسان موجودی خودخواه است که همه چیز را رام خود کرده و زحمتی نمی کشد. موری برای زمستان خود ذخیره می کند ولی ما انسانها از حق دیگران می دزدیم و برای خود نگاه می داریم.

کاش درس زندگی و تلاش و مردانگی را از مورچه بیاموزیم. نه آزاری دارد و نه قصد بدی، اما ما انسانها نمی توانیم مثل مور باشیم. بارش را می برد و زندگی خود را می سازد، اما ما نمی گذاریم دیگران بار خود را ببرند و زمینش می زنیم. این است رسم انسانها. مور چشمش را به روی حاشیه ها بسته و کاری با هیچ کس ندارد، ما با حاشیه ها زنده‌ایم و کاری به زندگی خود نداریم. اما بهتر است چندین درس را از مورچه یاد بگیریم. سختکوش باشیم و هدفمند، چشم به کار و رفتار دیگران ببندیم و نان بازوی خود بخوریم.

نتیجه گیری: موری را الگوی خود قرار دهید و با یک بار شکست از پای ننشینید که شکست گامی برای برخاستن است و اگر هزار بار هم شکست خوردی دوباره برخیز و از نو شروع کن . تو موجودی متعالی هستی که به عالم بالا تعلق داری.

همچنین بخوانید:
توصیف حس و حال حمل یک قالب یخ بدون دستکش
و
توصیف حس و حال بوی خاک پس از بارش باران

☑️ به پایان انشا درباره دیدن مورچه ای که باری را می کشد نگارش هشتم رسیدیم، اگر شما نیز دیدگاهی در این رابطه دارید حتما آن را از بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.