چگونه با هوش مصنوعی صحبت کنیم؟ از گفت‌وگوی ساده تا تعامل خلاقانه با AI

هوش مصنوعی امروز فقط یک ابزار نیست، یک همراه مکالمه است. یعنی دقیقا می‌توانی با آن حرف بزنی، سؤال بپرسی، دقیق‌ترش کنی، جواب بگیری و دوباره روی همان جواب کار کنی. اما کیفیت پاسخی که می‌گیری، مستقیما به نوع حرف زدنت با آن بستگی دارد.

در این مقاله از بخش فناوری ماگرتا، قدم به قدم یاد می‌گیری چطور با هوش مصنوعی طوری صحبت کنی که هم بفهمدت، هم نتیجه‌ای نزدیک به خواسته تو بدهد، هم اشتباه کمتر کند و هم در جای درست از آن کمک بگیری.

هوش مصنوعی وقتی با تو حرف می‌زند واقعا چه کار می‌کند

قبل از اینکه وارد روش صحبت شویم باید بفهمیم چه چیزی آن طرف مکالمه نشسته. وقتی با یک مدل هوش مصنوعی حرف می‌زنی، در واقع با سیستمی صحبت می‌کنی که روی حجم خیلی زیادی از داده‌ها آموزش دیده و سعی می‌کند بر اساس الگوهایی که از زبان، منطق، ساختار دانش و رابطه بین مفاهیم یاد گرفته است به تو پاسخ بدهد. یعنی او مثل یک انسان تجربه شخصی واقعی ندارد، حس و حال شخصی ندارد، چیزی را در جهان فیزیکی تجربه نکرده، اما می‌تواند بین واژه‌های تو و دانش ذخیره شده خودش ارتباط برقرار کند و در لحظه پاسخی بسازد که شبیه یک پاسخ انسانی به نظر برسد.

این یعنی:
یک. هوش مصنوعی باید بفهمد تو دقیقا چه می‌خواهی، و این فهمیدن صد درصد بدیهی نیست.
دو. اگر سؤال تو مبهم باشد، خروجی هم مبهم و کلی و احتمالا ناکارآمد می‌شود.
سه. اگر سؤال تو مشخص و با زمینه باشد، خروجی معمولا به شکل شگفت‌انگیزی نزدیک به همان چیزی می‌شود که دنبالش هستی.

پس گفتگو با هوش مصنوعی مثل جستجوی یک کلمه در اینترنت نیست. بیشتر شبیه گفتگوی هدایت‌شده است. هر چقدر بهتر هدایتش کنی، نتیجه بهتر است.

اصل شماره یک. قبل از سؤال گفتن چی می‌خواهی و چرا می‌خواهی

بزرگ‌ترین اشتباه بسیاری از آدم‌ها این است که فقط می‌پرسند مثلا: چگونه درآمدم را زیاد کنم یا برای امتحان چه بخوانم یا برای این محصول متن تبلیغاتی بنویس. این پرسش‌ها برای هوش مصنوعی قابل جواب دادن هستند، اما چون هدف تو روشن نشده، معمولا پاسخی عمومی تحویل می‌گیری.

وقتی با هوش مصنوعی صحبت می‌کنی، اول یک جمله بگو که نقش و نیت تو را مشخص کند. مثل این:
من صاحب یک فروشگاه آنلاین لوازم آرایشی هستم و می‌خواهم یک متن تبلیغاتی برای ریمل ضد آب بنویسم که برای نوجوان‌ها جذاب باشد و لحنی غیررسمی داشته باشد. یک متن برای استوری بده.

دقت کن این جمله در واقع چهار چیز مهم را منتقل کرده:

1. من کی هستم یا در چه نقشی صحبت می‌کنم.
2. دقیقا در چه زمینه‌ای کمک می‌خواهم.
3. مخاطب هدف کیست.
4. چه فرم خروجی می‌خواهم.

هوش مصنوعی با همین چهار سرنخ ساده می‌تواند پاسخی بدهد که خیلی نزدیک به چیزی باشد که واقعا قابل استفاده است. پس قبل از پرسیدن هر چیزی سعی کن در یک یا دو جمله بگویی: من چی هستم، برای چه می‌خواهم، برای کی می‌خواهم، خروجی در چه قالبی باشد.

این کار از نظر فنی ساده به نظر می‌رسد، ولی تفاوتش در نتیجه خیلی زیاد است.

اصل شماره دو. با جزییات حرف بزن اما بی جهت پرحرفی نکن

یک باور غلط این است که اگر سؤال خیلی کوتاه بپرسم، مدل گیج می‌شود و اگر خیلی خیلی بلند توضیح بدهم، همیشه جواب کامل می‌گیرم. واقعیت این است که باید تعادل داشته باشی.

چند خط توضیح شفاف بهتر از یک انبار پاراگراف مبهم است.

مثلا فرض کن می‌خواهی کمک در برنامه‌ریزی مطالعه بگیری. می‌توانی بپرسی:
برام برنامه درسی بنویس.

نتیجه‌ای که می‌گیری احتمالا یک برنامه خیلی عمومی و تکراری است.

حالا این نسخه را نگاه کن:
من کنکور انسانی دارم. در ادبیات قوی‌ام ولی در عربی ضعیفم. روزها مدرسه می‌روم و فقط عصرها از ساعت 5 تا 9 وقت دارم. می‌خواهم یک جدول مطالعه هفتگی داشته باشم که عربی را تقویت کند و در عین حال مروری برای ادبیات نگه دارد. لطفا جدول روز به روز بده.

این بار هوش مصنوعی می‌تواند:

• زمان‌بندی را واقعی کند چون تو زمان دادی
• روی نقطه ضعف تمرکز کند چون گفتی عربی ضعیف است
• روی نقطه قوت کنترل ایجاد کند نه وقت‌سوزی، چون گفتی در ادبیات قوی هستی
• فرمت خروجی را به صورت جدول روزانه یا سرفصل‌های مرتب تحویل بدهد
• زیاده‌گویی نکند چون تو دقیقا گفتی چه می‌خواهی

یعنی هر چه سؤال تو با جزئیات دقیق و مربوط به همان نیاز باشد، خروجی بیشتر به درد می‌خورد.

پس نه یک خطی و کلی بپرس، نه رمانی بنویس که نصفش هیچ ربطی ندارد. اطلاعات دقیق و ضروری را بده، پایان هم بگو چه نوع خروجی می‌خواهی.

اصل شماره سه. فرمت خروجی را تعیین کن

هوش مصنوعی می‌تواند یک ایده را در قالب‌های خیلی مختلف بریزد: متن بلند، خلاصه نکته‌ای، جدول، سناریو مکالمه، کپشن کوتاه، عنوان تبلیغاتی، پرسش و پاسخ، یا حتی لحن نقش بازی کردن. اگر از او نخواهی، از روی حدس خودش تصمیم می‌گیرد. ولی اگر از اول بگویی، معمولا همان را رعایت می‌کند.

چند مثال:
یک لیست نکته‌ای بده نه پاراگراف
این متن را مثل یک معلم کلاس اول به زبان ساده توضیح بده
لحن شوخی‌دار و محاوره‌ای باشد
یک اسکریپت ویدئوی یک دقیقه‌ای بنویس
یک ایمیل رسمی برای مدیر بنویس

وقتی با هوش مصنوعی صحبت می‌کنی، درخواستی مثل لطفا پاسخ را در قالب یک جدول هفتگی بنویس یا متن را در نهایت زیر 200 کلمه نگه دار بسیار ارزشمند است. چون تو به مدل می‌گویی فقط نتیجه‌ای که قابل استفاده است را تولید کن و این یعنی کمتر ویرایش خواهی کرد.

اصل شماره چهار. نقش بده تا رفتارش را هدایت کنی

یکی از روش‌های موثر صحبت با هوش مصنوعی این است که نقش تعریف کنی. یعنی بگویی تو در این مکالمه نقش یک چیز مشخص را بازی کن. چون مدل در آن نقش، نوع زبان، نوع تمرکز و اولویت اطلاعات را تغییر می‌دهد.

مثلا:
تو در نقش یک برنامه‌ریز مالی هستی. فرض کن من ماهی ده میلیون درآمد دارم و سه میلیون کرایه می‌دهم. می‌خواهم بدون قرض ماشین بخرم. یک برنامه پس‌انداز قدم‌به‌قدم بده.

یا:
تو معلم زبان انگلیسی هستی و باید اشتباهات گرامری من را پیدا کنی و نسخه اصلاح‌شده را بدهی. متن من این است: …

یا:
تو مشاور استعدادیابی شغلی هستی. من ویژگی‌هایم را می‌گویم و تو سه مسیر شغلی پیشنهاد بده و برای هر مسیر بنویس چه مهارتی باید یاد بگیرم.

این تکنیک دو اثر دارد:
یک. خروجی هدفمندتر می‌شود.
دو. دیالوگ حس واقعی‌تری پیدا می‌کند و تو راحت‌تر ادامه می‌دهی.

نکته این است که نقش باید مشخص باشد و فقط نگویی مثلا کمکم کن. باید بگویی دقیقا در چه زمینه‌ای.

اصل شماره پنج. مکالمه را ادامه بده، یک بار نپرس و رها نکن

فکر نکن که مکالمه با هوش مصنوعی باید تک شات باشد. یعنی یک سؤال بدهی و همان را همانطور مصرف کنی. قوی‌ترین خروجی‌ها دقیقا بعد از سؤال‌های دوم و سوم و اصلاح‌های بعدی در همان موضوع به دست می‌آیند.

مثلا:
نسخه اولی که دادی خیلی رسمی بود. لحن را صمیمی‌تر کن و از کلمات ساده‌تر استفاده کن.
بخش سوم طولانی شد. آن را به سه جمله خلاصه کن.
بخش مالی را حذف کن. فقط بخش انگیزشی را نگه دار.
الان این متن را تبدیل کن به یک متن قابل خواندن برای استوری کوتاه.

این جملات اصلاحی اسمش در عمل می‌شود بازخورد. بازخورد به مدل می‌گوید کدام قسمت مفید بوده و کدام قسمت باید تغییر کند. مدل مجبور نیست از اول شروع کند. فقط همان نسخه قبلی را بهتر می‌کند. این دقیقا همان کاری است که اگر با یک همکار انسانی می‌کردی هم انجام می‌دادی.

در عمل مکالمه تو با هوش مصنوعی باید مثل ویرایش زنده باشد، نه مثل انداختن یک سؤال و تمام.

اصل شماره شش. از او نخواه چیزی که خارج از توانش است

باید درک کنی چه چیزی داخل محدوده قابل قبول است و چه چیزی نه. خیلی‌ها ناامید می‌شوند چون انتظاری طرح می‌کنند که اصلا منطقی نیست.

نمونه درخواست‌های منطقی:

• خلاصه کردن متن طولانی به زبان ساده
• تبدیل ایده به ساختار مقاله یا اسکریپت
• تولید ایده اولیه تبلیغاتی یا محتوایی
• شبیه‌سازی یک دیالوگ تمرینی برای مصاحبه کاری
• ساختن سوال و تمرین در یک موضوع درسی
• کمک به برنامه‌ریزی قدم به قدم برای رسیدن به یک هدف واقع‌بینانه

نمونه درخواست‌های نامنطقی:

• بگو دقیقا فردا در بازار مالی چه اتفاقی می‌افتد
• به من یک نقشه تضمینی پولدار شدن فوری بده
• ثابت کن که فلان چیز در همه حالات صد در صد جواب می‌دهد
• اطلاعات خصوصی یک شخص را بده
• راهنمایی برای کارهای آسیب زننده یا غیرقانونی بده
• تشخیص قطعی یک بیماری بدون مراجعه به پزشک و فقط با حدس

وقتی درخواست تو از نوع دوم باشد، یا پاسخی مبهم می‌گیری یا پاسخی که باید با احتیاط نگاه کنی یا پاسخی که مدل اصلا اجازه ندارد بدهد. هوش مصنوعی ابزار تصمیم‌گیری نهایی برای مسائل حساس، خطرناک یا شخصی نیست. یک کمک‌یار فکری است، نه یک مرجع مطلق.

اصل شماره هفت. اگر موضوع حساس است، با احتیاط ادامه بده

گاهی سؤال تو به حوزه‌هایی می‌رسد که روی سلامت، امنیت، احساسات و تصمیم‌های مهم زندگی اثر می‌گذارد. مثلا:
احساس اضطراب دارم و نمی‌توانم بخوابم چه کنم
با شریک عاطفی‌ام مشکل شدید دارم چطور رفتار کنم
در بدنم فلان علائم هست یعنی مریضم

اینجا مهم است که هوش مصنوعی می‌تواند ایده عمومی بدهد مثل مدیریت استرس، آرام‌سازی، صحبت محترمانه، ثبت نشانه‌ها و مراجعه به متخصص. اما نباید جای تشخیص حرفه‌ای یا درمان قطعی استفاده شود.

در این حوزه‌ها باید جواب مدل را به عنوان یک پیشنهاد عمومی ببینی، نه نسخه نهایی. اگر یک مورد سلامتی یا امنیتی جدی است، مکالمه با هوش مصنوعی کافی نیست و تماس با آدم متخصص باید در اولویت قرار بگیرد.

این یعنی تو هنوز کنترل‌گر اصلی تصمیم‌ها هستی و مدل فقط نقش هم‌فکر را دارد.

اصل شماره هشت. از مدل بخواه اشتباهات تو را بگیرد

یک استفاده خیلی باارزش از هوش مصنوعی این است که به جای این که فقط سؤال بپرسی، از او بخواه ایراد کارت را رو کند. مثلا:

من یک متن دارم. غلط‌های املایی و دستوری‌اش را بگو و نسخه اصلاح‌شده را هم بده.

یا:

این رزومه من است. بگو چه چیزی غیرحرفه‌ای به نظر می‌آید یا کجای آن ضعیف است.

یا:

من می‌خواهم این پرزنتیشن را در جلسه دفاع پایان‌نامه ارائه بدهم. لطفا بگو از نگاه داور چه سؤال‌های احتمالی مطرح می‌شود.

در این حالت تو نمی‌گویی فقط متن جدید بنویس. تو می‌گویی نقد کن. نقد مستقیم باعث می‌شود خودت هم یاد بگیری و وابسته صرف به مدل نشوی. این سبک مکالمه باعث رشد مهارت شخصی خودت می‌شود.

اصل شماره نه. درخواست نمونه قبل از نسخه نهایی

فرض کن می‌خواهی یک کمپین تبلیغات، یک سناریوی ویدئویی یا یک متن رسمی برای جای خیلی حساس داشته باشی. اشتباه این است که بگویی همین الان متن نهایی را بده. بهتر است ابتدا درخواست نمونه بدهی و بعد آن را پالایش کنی.

مثلا:
سه ایده اولیه بده برای کپشن تبلیغاتی یک عطرفروشی لوکس. هر کدام نهایتا در دو جمله.

یا:
یک اسکلت کلی بده برای پرزنتیشن من درباره فلان موضوع. بعد من هر بخش را جداگانه از تو تکمیل می‌خواهم.

این روش سه فایده دارد:

• بدون اتلاف زمان ویرایش عظیم، می‌فهمی کدام مسیر بهتر است.
• مدل را مجبور می‌کنی متنوع فکر کند نه فقط یک مسیر.
• بعد می‌توانی بگویی ایده شماره دو را نگه دار، لحن را رسمی کن، طولش را سه برابر کن.

این شیوه باعث می‌شود مکالمه تو با هوش مصنوعی شبیه یک کار گروهی واقعی شود. اول طرح می‌گیرید، بعد طرح برنده را توسعه می‌دهید.

اصل شماره ده. تو باید قانون اخلاقی بگذاری

وقتی با هوش مصنوعی صحبت می‌کنی، در واقع از چیزی استفاده می‌کنی که می‌تواند تولید متن کند، ایده تولید کند، شبیه‌سازی کند و حتی لحن کسی را تقلید کند. این قدرت باید مسئولانه استفاده شود.

چند خط قرمز که باید خودت برای خودت بگذاری:

1. درخواست آزار، تهدید، یا تشویق به آسیب جسمی یا روحی به دیگران نه اخلاقی است و نه سالم.
2. درخواست جعل هویت آگاهانه یک فرد واقعی برای فریب دیگران، می‌تواند خطرناک و غیرقانونی باشد.
3. نسبت دادن خروجی هوش مصنوعی به عنوان گفته قطعی یک متخصص بدون بررسی، هم می‌تواند گمراه‌کننده باشد هم ممکن است برای دیگران ضرر ایجاد کند.
4. در مسائل احساسی جدی یا سلامت روان، هوش مصنوعی نمی‌تواند جای یک انسان متخصص و همراه واقعی را بگیرد. نباید وانمود کنیم که می‌تواند.

حرف زدن باهوش مصنوعی باید به ساختن کمک کند، نه به تخریب.

چگونه مکالمه با هوش مصنوعی را مرحله به مرحله مدیریت کنیم

حالا یک چارچوب عملی ارائه می‌دهیم که بتوانی از ابتدا تا انتها یک مکالمه مؤثر بسازی. فرض کن می‌خواهی یک پروژه راه بیندازی، مثلا یک دوره آموزشی کوتاه آنلاین.

مرحله اول. معرفی شرایط
من قصد دارم یک دوره آموزشی آنلاین برای شروع برنامه نویسی بسازم. مخاطب من افراد بزرگسال کاملا مبتدی هستند. دوره باید کوتاه باشد و حس ترس از برنامه نویسی را کم کند.

مرحله دوم. درخواست ساختار
لطفا یک فهرست سرفصل پنج جلسه‌ای بده. برای هر جلسه بگو در یک جمله باید چه چیزی یاد بگیرند.

مرحله سوم. تمرکز روی یک بخش
جلسه سوم را عمیق‌تر توضیح بده. بگو چه مثال‌های عملی می‌توانم نشان بدهم و تمرین خانگی چی باشد.

مرحله چهارم. تطبیق با لحن
این توضیحات را به لحن تشویقی و دوستانه بازنویسی کن، طوری که مخاطب حس نکند درس مدرسه‌ای می‌شنود.

مرحله پنجم. خروجی نهایی و تمیز
الان برای جلسه سوم یک متن نهایی حدود 300 کلمه بده که بشود آن را به عنوان اسکریپت ویدئو استفاده کرد.

می‌بینی که این الگو شفاف است. تو بار اول نمی‌گویی همه چیز را یکجا بده. مرحله مرحله جلو می‌روی، بازخورد می‌دهی، دقیق می‌کنی، لحن تعیین می‌کنی و در پایان یک خروجی واقعا قابل استفاده داری.

خط فکری درست در مکالمه با هوش مصنوعی

در یک جمله: تو باید رهبر مکالمه باشی نه تماشاگر.

یعنی:

• هدفت را روشن کن
• نقش مدل را مشخص کن
• محدودیت‌ها و ترجیح‌هایت را بگو
• بازخورد بده و اصلاح بخواه
• از مدل بخواه نقد کند و ضعف‌ها را بگوید
• نتیجه نهایی را قبل از استفاده نهایی خودت بررسی کن

اگر این طرز فکر را به عادت تبدیل کنی، مکالمه با هوش مصنوعی تبدیل می‌شود به یک مهارت واقعی و قابل اتکا. نه فقط یک سرگرمی لحظه‌ای.

پرسش های متداول

آیا باید رسمی حرف بزنم تا هوش مصنوعی بفهمد؟
نه. لحن تو می‌تواند محاوره‌ای باشد. مهم شفاف بودن است. مثلا می‌توانی بگویی این متن رو مثل یک دوست صمیمی بنویس. حتی می‌توانی لحن طنز بخواهی. نکته اصلی این است که از او بخواه چه لحن و چه فرم خروجی می‌خواهی تا حدس نزند، بلکه مطمئن باشد.

اگر جواب اولی که گرفتم بد بود یعنی مدل ضعیف است؟
نه لزوما. خیلی وقت‌ها سؤال اول مبهم بوده. کار درست این است که بگویی این چیزی نیست که می‌خواستم چون فلان. الان دوباره بنویس ولی کوتاه‌تر و با تمرکز روی فلان بخش. این بازخورد مرحله دوم معمولا کیفیت پاسخ را خیلی بالا می‌برد.

چطور از هوش مصنوعی بخواهم که من را نقد کند بدون اینکه فقط تعریف الکی بگیرم؟
به او بگو ضعف ها را رک بگو. مثلا بگو این متن تبلیغاتی من است. می‌خواهم با صداقت بگویی چه چیزش باعث می‌شود مشتری اعتماد نکند و دقیقا کجا ممکن است توهین آمیز به نظر برسد. هیچ رودربایستی نداشته باش. وقتی مستقیم اجازه نقد می‌دهی، خروجی واقع‌بینانه‌تر می‌شود.

آیا می‌توانم از هوش مصنوعی برای کارهای مهم مثل تصمیم مالی یا پزشکی استفاده کنم؟
می‌توانی برای جمع‌آوری ایده‌ها، توضیح مفاهیم، مقایسه گزینه‌ها یا آماده شدن برای صحبت با متخصص از آن کمک بگیری. اما نباید تصمیم نهایی و حساس را فقط بر اساس پاسخ هوش مصنوعی بگیری. او تجربه واقعی، تشخیص حرفه‌ای و مسئولیت انسانی ندارد. همیشه در مسائل حیاتی، خروجی را با متخصص انسانی چک کن.

چطور بفهمم چه مقدار اطلاعات شخصی به هوش مصنوعی بدهم؟
اصل ساده این است: فقط اطلاعاتی را بده که اگر یک نفر غریبه بخواند هم برایت تهدیدآمیز نباشد. اطلاعاتی مثل آدرس دقیق، شماره حساب، اطلاعات محرمانه دیگران یا چیزهایی که به امنیت تو یا دیگران آسیب می‌زند در مکالمه لازم نیست.

اگر بخواهم هوش مصنوعی مثل یک نقش خاص رفتار کند، باید چه بگویم؟
خیلی ساده بگو: تو الان در نقش X هستی. مثلا تو در نقش یک مربی مذاکره هستی، من می‌خواهم فردا حقوقم را افزایش بدهم. با من تمرین دیالوگ انجام بده. وقتی نقش شفاف باشد، پاسخ منظم‌تر و واقع‌گرایانه‌تر می‌شود.

چه کنم که جواب طولانی و شلوغ ندهد؟
ابتدای درخواست بگو پاسخ کوتاه باشد یا در پنج نکته بگو یا زیر 200 کلمه نگه دار. یا بگو فقط یک نمونه بده نه توضیح کامل. وقتی این خط‌کشی را از اول روشن کنی، خروجی معمولا جمع‌وجورتر می‌شود.

آیا می‌توانم از هوش مصنوعی بخواهم برای من تمرین امتحان بسازد؟
بله. حتی می‌توانی دقیق‌تر شوی و بگویی ده سوال تستی متوسط از فصل سه بده و در انتها فقط جواب درست را فهرست کن. یا بگویی یک متن کوتاه برای درک مطلب بده و بعد از من سوال بپرس و اگر اشتباه جواب دادم توضیح بده. این مدل تمرین، روش خوبی برای درس خواندن فعال است.

اگر در طول مکالمه اشتباه کنم یا چیزی را بد توضیح بدهم، خراب می‌شود؟
نه. تو همیشه می‌توانی در پیام بعدی تصحیح کنی. مثلا بگویی صبر کن من یک نکته را اشتباه گفتم، در واقع من برای کودکان ۱۰ ساله محتوا می‌خواهم نه برای بزرگسالان. لطفا متن قبلی را با این اصلاح بازنویسی کن. مدل همان لحظه مسیر را عوض می‌کند.

ممکن است هوش مصنوعی اطلاعات اشتباه بدهد؟
بله. چون این سیستم از روی الگوها جواب می‌سازد و خودش تجربه مستقیم یا قضاوت انسانی ندارد، ممکن است با اطمینان چیزی بگوید که دقیق نباشد یا با شرایط واقعی الان سازگار نباشد. پس مخصوصا در مسائل حساس یا پیچیده، همیشه خروجی را بررسی کن و کورکورانه قبول نکن.

نتیجه گیری

صحبت با هوش مصنوعی مهارت است نه شانس. اگر هدفت را روشن کنی، نقش مشخص بدهی، زمینه و محدودیت‌ها را توضیح بدهی، فرم خروجی را تعیین کنی، در چند مرحله بازخورد بدهی و انتظار واقع‌بینانه داشته باشی، می‌توانی از هوش مصنوعی مثل یک همکار فکری سریع، صبور و همیشه در دسترس استفاده کنی. اما اگر سؤال‌هایت مبهم، کلی و بدون چارچوب باشند، معمولا پاسخ هم پراکنده و بی‌استفاده می‌شود. تو رهبر مکالمه‌ای. هر قدر این رهبری آگاهانه‌تر باشد، خروجی تمیزتر و قابل اعتمادتر است.

به اشتراک گذاری نظرات شما

تو با هوش مصنوعی چطور حرف می‌زنی. آیا اول نقش تعیین می‌کنی یا مستقیم سؤال می‌پرسی. بیشتر دنبال توضیح مفهومی هستی یا می‌خواهی متن آماده و نهایی تحویل بگیری. تجربه‌ات از بدترین و بهترین گفتگویی که تا حالا با هوش مصنوعی داشتی را بنویس. چه چیزی باعث شد آن گفتگو واقعا به کارت بیاید. همچنین اگر ترفند خاصی برای گرفتن جواب بهتر کشف کردی، همین حالا به اشتراک بگذار تا بقیه هم یاد بگیرند و حرفه‌ای‌تر با این ابزار حرف بزنند.