حکایت نگاری در بیابان خشک و ریگ روان صفحه ۵۷ نگارش دوازدهم

جواب حکایت نگاری در بیابان خشک و ریگ روان در صفحه 57 نگارش کلاس دوازدهم را در ادامه در بخش آموزش و پرورش ماگرتا برای شما دانش آموز عزیز فراهم کرده ایم.

جواب حکایت نگاری صفحه ۱۰۴ نگارش دوازدهم

حکایت نگاری در بیابان خشک و ریگ روان

در حکایت نگاری صفحه 75 نگارش کلاس دوازدهم خواسته شده است : “حکایت زیر را بخوانید و آن را به زبان ساده بازنویسی کنید.”

اعرابی ای را دیدم در حلقه جوهریان بصره که حکایت همی کرد که وقتی در بیابان راه گم کرده بودم و از زاد معنی با من چیزی نبود و دل بر هلاک نهاده که ناگاه کیسه ای یافتم پر مروارید. هرگز آن ذوق و شادی فراموش نکنم که پنداشتم گندم بریان است و باز آن تلخی و نومیدی که بدانستم که مروارید است.

در بیابان خشک و ریگ روان
تشنه را در دهان چه در چه صدف

مرد بی توشه کاوفتاد ز پای
بر کمربند او چه زر چه خزف

در حال عبور از جایی بودم که چشمم به عرب بیابان گردی خورد که بین جواهر فروشان بصره نشسته بود و با همه وجودش داستانی را برای آن ها تعریف می کرد. او با شور و شوق می گفت : یک روز بدون هیچ آب و غذایی در بیابان گم شده بودم و فکر می کردم که دیگر می میمیرم اما در همین نا امیدی ناگهان کیسه ای پر از مروارید های زیبا و ارزشمند پیدا کردم. اول که کیسه را پیدا کردم خیلی خوشحال شدم چون فکر می کردم داخل آن غذا و نانی وجود دارد اما بعد از باز کردنش دچار غم و اندوه شدم زیرا در آن لحظه برای من انسان گرسنه و تشنه هیچ چیز جز غذا برای من ارزشمند تر نبود.

برای کسی که ناتوان و تشنه در بیابانی گم شده است مهم نیست چیز با ارزشی یا کم ارزشی پیدا کند زیرا در آن شرایط برای او فقط آب و غذا ارزش دارد و او را نجات می دهد.

نتیجه گیری

در بیابان خشک و سوزانی که هیچ جنبنده ای توان زندگی ندارد برای انسان تشنه هیچ چیزی ارزش آب را ندارد. هر چیزی زمانی ارزش دارد که در زمان مناسبی اتفاق بیفتد. به عنوان مثال در بیابان برای انسان فقیر و گرسنه شلغم پخته به مانند نقره ایی با ارزش است.

✅ در این نوشته جواب حکایت نگاری در بیابان خشک و ریگ روان از صفحه ۵۷ نگارش دوازدهم را بررسی کردیم، اگر سوال یا پیشنهادی دارید آن را از قسمت دیدگاه با ما به اشتراک بزارید. همچنین برای مشاهده پاسخ سایر صفحات کتاب کافیست آن را به همراه عبارت ماگرتا در گوگل سرچ کنید.