نقد و بررسی فیلم لتیان ؛ اولین ساخته علی تیموری که ناموفق بود!

نقد و بررسی فیلم لتیان ؛ فیلم سینمایی لتیان اولین ساخته و کارگردانی علی تیموری می باشد و به نویسندگی اکتای براهنی و تهیه کنندگی مجید مطلبی در سال 1397 جلوی دوربین رفت. از بازیگران شاخص این فیلم نیز می توان به پریناز ایزدیار، امیر جدیدی و سارا بهرامی اشاره کرد.

فیلم لتیان به تازگی اکران آنلاین خود را آغاز کرده و نقدهای منفی و مثبت بسیاری از سوی منتقدان و بینندگان دریافت کرده است. از این رو قصد داریم تا در این مقاله به نقد و بررسی فیلم سینمای لتیان بپردازیم. در ادامه با بخش نقد فیلم و سریال ماگرتا همراه باشید.

همچنین بخوانید: نقد فیلم مطرب پرویز پرستویی ، به کارگردانی مصطفی کیایی

لتیان اولین فیلم بلند علی تیموری به عنوان کارگردان است. وی پیش از این به عنوان دستیار و برنامه ریز در فیلم هایی همچون برف روی کاج‌ها، انتهای خیابان هشتم، سایه روشن، پل خواب و … کار کرده است و چندین فیلم کوتاه موفق نیز ساخته است که برخی از آنها برای جشنواره های مختلف انتخاب شده اند.

این فیلم توسط مجید مطلبی تهیه شده است. با این ترکیب بازیگران و درام و داستان اجتماعی، لتیان می توانست در گیشه موفق باشد و یکی از پرفروش ترین ها شود. اما گریبان گیر ویروس کرونا و اکران آنلاین شد که استقبال زیادی ندارد.

خلاصه داستان:

لتیان یک سد است. سدی بر روابط انسانی. رودخانه‌های روابط پشت سدی ایستاده‌اند و راه بن‌بست است. یک نفر می‌خواهد این سد را بشکند اما خوب می‌داند که شکستن سد به این سادگی نیست. شهر خراب خواهد شد. تکلیف چیست؟ …

“لتیان” شبیه بیشتر آثار نمایشی درام چند سال اخیر در سینمای ایران است. آثاری که با موفقیت “درباره الی” بیشترین توجه را به خود جلب کردند و چندین نمونه مشابه اما با کیفیت پایین هر سال ساخته می شوند. داستان با قصه چند دوست آغاز می شود که به یک ویلای لوکس سفر می کنند. سفری که در ابتدا به نظر می رسد سفری دلپذیر است، اما به زودی مشخص می شود که اسرار گذشته مردم در این سفر وجود دارد که نباید آنها را فاش کرد.

مشکل اصلی “لتیان” شخصیت پردازی ضعیف آن است. شخصیت های داستان فاقد خصوصیاتی هستند که می توانند درام را پیش ببرند. همه شخصیت ها انسان های یک بعدی هستند که تعریف تک خطی دارند و روحیه آنها از ابتدا تا انتهای فیلم تغییر نمی کند. شخصیت رضا با بازی حسن مجونی یکی از این شخصیت هاست که وظیفه ایجاد شوخ طبعی در داستان را دارد و تا پایان فیلم این تیپ را ترک نمی کند.

فرقی نمی کند شادی، غم و اندوه و درد در داستان وجود داشته باشد، او تحت هر شرایطی طنز ایجاد می کند! شخصیت اصلی داستان، طاها، در وضعیت بسیار پیچیده تری قرار دارد. این فیلم همچنان در سطح افشای کلامی یک سری واقعیت ها از گذشته آدم‌ها باقی می‌ماند و “سفر به درون” و افشاگری ها جای خود را به خاله‌زنکی‌های هیجان انگیز شبانه می دهد.

آقازاده شخصی ناشناسی است که صرفاً نام آقازاده را به خود اختصاص داده و هیچ ویژگی ای وجود ندارد که وجه آقازادگی او را به چالش بکشد، به گونه ای که اگر گفته نمی شود آقازاده است، در روند فیلم تغییری ایجاد نمی کرد. بیننده نمی داند طاها کیست و حتی نمی داند که چگونه با شخصی مثل سلما آشنا شده است.

به ضعف کاراکترها (شخصیت پردازی ها) باید ضعف داستان را نیز اضافه کنیم که کشش یک فیلم بلند را ندارد. وقتی شخصیت های داستان وارد ویلا می شوند، فیلم هیچ تصوری از حضور آنها در این مکان ندارد. به همین دلیل، تمام دقایق بعدی صرف مکالمات تکراری و خسته کننده آنها در مورد رابطه قبلی مانی و سلما می شود.

رابطه ای که دائماً در مورد آن صحبت می شود، اما کارگردان به طرز عجیبی اجازه نمی دهد مخاطب اطلاعاتی درباره گذشته این دو کسب کند و در عوض، با چند سکانس تکراری سلما و مانی و اطلاعات کم و بیش، وقت بیننده را تلف می کند.

این مشکل در ادامه داستان بزرگتر می شود، و این در شرایطی است که پرده ها از بین می روند و راز اصلی داستان فاش می شود. متأسفانه، این فیلم قطع نهایی خود را به بدترین و غیر منطقی ترین شکل ممکن انجام می دهد. جایی که با راز مهمی در مورد سلما و مانی روبرو هستیم. رازی که در طول داستان با جزئیات روایت نمی شود و تمام آنچه باید در طول فیلم به بیننده ارائه می شد، یکباره در اختیار مخاطبان قرار می گیرد.

اطلاعاتی که خیلی دیر به بیننده ارائه می شود و وقتی دیگر برای مخاطب مهم نیست بیان می شود. در حقیقت، می توان گفت که واقعیت های بیان شده در حالی که او از جزئیات در طول فیلم آگاه نیست به بیننده ارائه می شود و ناگهان با اطلاعات زیادی بمباران می شود.

همچنین بخوانید: نقد و بررسی فیلم « چاقی » 🎥؛ اولین ساخته راما قویدل

برخلاف بسیاری از ادعاها مبنی بر اینکه لتیان می خواهد فیلمی روشنفکری با ساختاری که از سینمای اروپا گرفته شده به نظر بیاید، اما او به طور جدی شبیه شخصیت اصلی زن فریبنده سلما است که همیشه طبیعت واقعی خود را از منظر پنهان کرده است. قهرمانی که بدون کوچکترین طرف پیچیده یا تضاد روحی و روانی، فقط از مردان زندگی خود فرار می کند و به حمام لوکس ویلایی در لواسانات پناه می برد!

“لتیان” علی رغم داشتن بازیگرانی نام آشنا، مانند اکثر درام ها با محوریت “روابط گروهی در ویلا” اثری ضعیف و سطحی است. فیلمی که شخصیت پردازی را تنها می گذارد و حتی نمی تواند گره ای ساده برای حفظ کنجکاوی بیننده ایجاد کند.

اگر در بعد از ظهر کسل کننده ای قرار دارید و با چنین دیدی می خواهید به سراغ تماشای فیلم لتیان بروید؛ شما قصد دیدن یک فیلم خاله‌زنک بسیار خاص و ویژه ای را دارید. شما با فیلم پر از بازیگر و پر جنب و جوش لتیان‌ سرگرم خواهید شد و با پایان یافتن فیلم و اقدام نهایی قهرمان مرد شگفت زده خواهید شد. اما بیش از این منتظر جدیت ویژه و یا یک فیلم خاص نباشید.