کشیدگی تاندون مچ پا از آن آسیبهایی است که هم در ورزشکاران و هم در افراد عادی زیاد رخ میدهد؛ یک زمین خوردن ساده، پیچ خوردن پا روی پله یا راه رفتن روی سطح ناهموار میتواند باعث درد شدید، تورم و محدود شدن حرکت شود. اگر در همان ساعات و روزهای اول، برخورد درستی با این آسیب نداشته باشیم، احتمال مزمن شدن درد، ضعف مچ پا و حتی تکرار آسیب در آینده بالا میرود.
بهترین راه درمان کشیدگی تاندون مچ پا ترکیبی از دو چیز است؛ اقدامات صحیح و سریع در خانه در روزهای اول، و در صورت لزوم، پیگیری تخصصی با معاینه پزشک و فیزیوتراپی. در این مقاله از بخش سلامت ماگرتا، به زبان ساده توضیح میدهیم کشیدگی تاندون مچ پا چیست، چه علائمی دارد، در ۷۲ ساعت اول چه کارهایی باید انجام شود، چه زمانی نیاز به مراجعه فوری به پزشک است و بعد از فروکش کردن التهاب، چگونه با تمرین و مراقبت درست، به حالت عادی برگردید.
گرفتگی رگهای قلب چیست و چرا مهم است
رگهای کرونر، رگهایی هستند که روی سطح قلب قرار گرفتهاند و اکسیژن و مواد غذایی را به عضله قلب میرسانند. وقتی داخل دیواره این رگها به مرور زمان با رسوب چربی، کلسترول و التهاب، دچار تنگی یا انسداد شود، خونرسانی به بخشی از قلب کم میشود. به این وضعیت «بیماری عروق کرونر» یا گرفتگی رگهای قلب گفته میشود.
اگر این تنگی خفیف باشد، شاید فرد فقط در فعالیت شدید کمی درد یا سنگینی در قفسه سینه احساس کند. اما اگر تنگی زیاد شود یا لخته ناگهانی روی پلاک بنشیند، راه رگ تقریباً بسته میشود و سکته قلبی رخ میدهد. تشخیص زودتر این تنگیها میتواند فرصت درمان دارویی، آنژیوپلاستی (فنر) یا جراحی را فراهم کند و از سکته و نارسایی قلب جلوگیری کند، به همین دلیل تشخیص بهموقع اهمیت حیاتی دارد.
چه علائمی میتواند ناشی از گرفتگی رگهای قلب باشد
هیچ علامتی به تنهایی صددرصد نشاندهنده گرفتگی رگ نیست، اما ترکیب بعضی نشانهها بهویژه در افراد پرخطر باید جدی گرفته شود. شایعترین علامت، درد یا فشار در وسط قفسه سینه است که ممکن است به گردن، فک، شانه، بازو (معمولاً سمت چپ) یا پشت تیر بکشد. این درد معمولاً با فعالیت، راه رفتن تند، بالا رفتن از پله یا استرس تشدید شده و با استراحت یا مصرف قرص زیرزبانی (در افراد تحت درمان) بهتر میشود.
تنگی نفس غیرطبیعی با فعالیت معمول، تعریق سرد، تهوع، احساس خفگی، خستگی شدید بدون علت واضح و سنگینی مبهم در قفسه سینه هم میتواند نشانه کاهش خونرسانی به قلب باشد، بهخصوص اگر فرد دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، سیگار یا اضافهوزن داشته باشد.
در عین حال، باید بدانیم بعضی افراد، مخصوصاً مبتلایان به دیابت و خانمها، ممکن است درد کلاسیک سینه را نداشته باشند و شکایت اصلی آنها فقط خستگی، تنگی نفس یا درد مبهم فک و پشت باشد. به همین دلیل تکیه صرف بر «درد تیز در قلب» روش مطمئنی برای تشخیص نیست و هر علامت غیرعادی و مداوم باید با پزشک در میان گذاشته شود.
چرا تکیه بر علائم یا تستهای خانگی خطرناک است
گاهی افراد برای اطمینان خاطر به روشهایی مثل اندازهگیری اکسیژن خون با دستگاه، گرفتن نوار قلب با گجتهای خانگی یا جستوجو در اینترنت تکیه میکنند و فکر میکنند اگر این موارد «طبیعی» باشد، یعنی گرفتگی رگ ندارند. مشکل اینجاست که حتی یک نوار قلب طبیعی در حالت استراحت میتواند در فردی که تنگی رگ متوسط دارد، کاملاً معمولی به نظر برسد. حتی تست ورزش یا بعضی تستهای تصویربرداری هم صددرصد نیستند و ممکن است تنگیهای خاصی را نشان ندهند.
بنابراین تشخیص واقعی، یک پازل است که باید توسط پزشک کنار هم قرار داده شود؛ شرح حال، معاینه، عوامل خطر، نوع درد، نتایج آزمایشها و تستها همگی روی هم معنا پیدا میکنند. خوددرمانی، نادیده گرفتن علائم یا تکیه بر «چکاپ خانگی» میتواند باعث تأخیر در مراجعه و بروز اتفاقات جبرانناپذیر شود.
اگر درد سینه شدید و مداوم، تنگی نفس ناگهانی، ضعف شدید، تعریق سرد یا احساس نزدیک بودن مرگ دارید، موضوع تشخیص «گرفتگی رگ» دیگر فقط یک بحث علمی نیست؛ در این شرایط باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید و منتظر وقت نوبت معمول نمانید.
مراحل فوری درمان (روش R.I.C.E)
بلافاصله پس از آسیب، برای کنترل التهاب و درد، روش R.I.C.E را اجرا کنید:
| مرحله | توضیحات | مدت زمان و تکرار |
|---|---|---|
| Rest (استراحت) | به مچ پا و تاندون آسیبدیده استراحت دهید و از گذاشتن وزن روی آن خودداری کنید. | تا زمانی که راه رفتن بدون درد ممکن شود (معمولاً ۱-۲ روز اولیه). |
| Ice (یخ) | از کمپرس یخ برای کاهش تورم و التهاب استفاده کنید. | ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در هر نوبت، چندین بار در روز. |
| Compression (فشار) | مچ پا را با بانداژ فشاری بپیچید تا از تورم بیشتر جلوگیری شود. | در طول روز، اما آنقدر محکم نپیچید که باعث گزگز یا بیحسی شود. |
| Elevation (بالا نگه داشتن) | پای آسیبدیده را بالاتر از سطح قلب قرار دهید. | تا جایی که ممکن است، بهخصوص در اولین ۴۸ ساعت. |
درمانهای خانگی و مراقبتهای ادامهدار
پس از ۴۸ ساعت اول، میتوانید از روشهای زیر برای تسریع بهبودی کمک بگیرید:
گرمادرمانی (مقابل سرمادرمانی): پس از کاهش تورم اولیه (معمولاً بعد از ۴۸ ساعت)، استفاده از کیسه آب گرم میتواند به عضلات و افزایش جریان خون کمک کند.
داروهای ضدالتهاب: مصرف مسکنهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن میتواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. (حتماً با دکتر یا داروساز مشورت کنید).
استفاده از بریس یا مچبند: این ابزارها از مچ پا حمایت کرده و از حرکات آسیبزا جلوگیری میکنند.
فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی
فیزیوتراپی نقش کلیدی در بهبودی کامل و جلوگیری از آسیب مجدد دارد. یک فیزیوتراپیست ممکن است از روشهای زیر استفاده کند:
- تمرینات دامنه حرکتی: برای حفظ انعطافپذیری و جلوگیری از خشکی مفصل.
- تمرینات تقویتی: برای تقویت عضلات اطراف مچ پا (مانند عضلات ساق پا) تا پشتیبانی مفصل افزایش یابد.
- تمرینات تعادلی و حس عمقی: برای بهبود ثبات مچ پا و کاهش خطر پیچخوردگی مجدد.
- سایر تکنیکها: ماساژ، لیزرتراپی، الکتروتراپی و سوزنخشکی نیز میتوانند به کاهش درد و تسریع ترمیم بافت کمک کنند.
نکته مهم: هرگز تمرینات را تا حد درد شدید ادامه ندهید. درد نشانهای است که باید به آن توجه کنید.
اولین گام تشخیص در مطب پزشک
بهترین راه تشخیص از یک سؤال ساده در مطب شروع میشود: «دقیقاً چه احساسی دارید و در چه شرایطی؟». شرح حال دقیق، شاید مهمترین بخش تشخیص باشد. پزشک از شما درباره نوع درد، مدت، محل، عوامل تشدید و بهبود، سابقه خانوادگی، بیماریهای همراه، مصرف سیگار، داروها و سبک زندگی سؤال میکند.
بعد از آن، معاینه فیزیکی انجام میشود؛ اندازهگیری فشار خون، ضربان قلب، گوش دادن به صدای قلب و ریهها، بررسی پاها از نظر تورم و بررسی علائم دیگر. در ادامه، معمولاً یک نوار قلب ساده در حالت استراحت گرفته میشود. این نوار قلب میتواند آریتمیها، بعضی آثار سکته قبلی یا ایسکمی حاد را نشان دهد، اما همانطور که گفته شد، نوار قلب طبیعی وجود گرفتگی رگ را رد نمیکند.
در این مرحله، پزشک با توجه به سن، جنس، عوامل خطر و نوع شکایت، برآوردی از «احتمال اولیه» بیماری عروق کرونر انجام میدهد. اگر این احتمال پایین باشد، شاید فقط به تنظیم سبک زندگی و پیگیری اکتفا کند؛ اگر متوسط یا بالا باشد، معمولاً تستهای تکمیلی درخواست خواهد شد.
آزمایشهای پایه: خون و نوار قلب در ارزیابی گرفتگی رگ
آزمایش خون بهطور مستقیم تنگی رگ را نشان نمیدهد، اما میتواند اطلاعات مهمی درباره خطر بیماری و وجود آسیب حاد به قلب ارائه کند. بررسی قند خون، چربی خون، عملکرد کلیه، تیروئید و شاخصهای التهابی، در کنار اندازهگیری مارکرهای قلبی مثل تروپونین در شرایط درد حاد، به پزشک کمک میکند تشخیص دهد آیا الآن با حمله قلبی، نارسایی قلب یا فقط یک درد غیراقلبی روبهرو است.
نوار قلب در اورژانس بهخصوص زمانی که درد حاد وجود دارد، ارزش زیادی دارد. تغییرات مشخصی در نوار قلب میتواند نشاندهنده انسداد حاد یک رگ باشد که نیاز فوری به درمان دارد. در موارد مزمنتر، نوار قلب ممکن است فقط تغییرات غیر اختصاصی یا حتی تصویر کاملاً طبیعی نشان دهد. برای همین در بسیاری از بیماران، قدم بعدی استفاده از تستهایی است که قلب را در حالت «فعالیت و استرس» بررسی میکنند.
تست ورزش و اکوکاردیوگرافی برای بررسی خونرسانی قلب
یکی از روشهای کلاسیک ارزیابی گرفتگی رگهای قلب، تست ورزش (تست استرس) است. در این روش، فرد روی نوارگردان یا دوچرخه ثابت راه میرود یا رکاب میزند و در این حین نوار قلب، فشار خون و علائم او تحت نظر قرار میگیرد. ایده این است که اگر رگهای قلب تنگ باشند، در حین فعالیت و نیاز بیشتر قلب به خون، تغییرات مشخصی در نوار قلب یا علائم فرد به وجود میآید.
در بعضی مراکز، برای دقیقتر شدن کار، تست ورزش همراه با اکوکاردیوگرافی انجام میشود. یعنی قبل و بعد از فعالیت (یا همراه با داروهایی که قلب را شبیه ورزش، تحت استرس قرار میدهند) با سونوگرافی، حرکت دیوارههای قلب بررسی میشود. قسمتهایی از قلب که خون کافی دریافت نمیکنند، در حین استرس، ضعیفتر منقبض میشوند و این نشانهای از کاهش خونرسانی آن ناحیه است.
این تستها در بسیاری از افراد با احتمال متوسط بیماری، روشی مناسب و نسبتاً در دسترس هستند. اما در همه بیماران قابل انجام نیستند، مثلاً در کسانی که به دلیل مشکلات اسکلتی قادر به راه رفتن روی نوارگردان نیستند یا نوار قلب پایه آنها به دلیل بیماری دیگر قابل تفسیر نیست. در این موارد، روشهای تصویربرداری دیگر مطرح میشود.
سیتی آنژیوگرافی قلب و نمره کلسیم
در سالهای اخیر، سیتی آنژیوگرافی قلب به یکی از مهمترین ابزارهای غیرتهاجمی برای تشخیص گرفتگی رگهای قلب تبدیل شده است. در این روش، با تزریق ماده حاجب و استفاده از دستگاه سیتیاسکن پیشرفته، تصویر سهبعدی دقیقی از رگهای کرونر تهیه میشود و پزشک میتواند محل و شدت تنگیها را با دقت خوبی ارزیابی کند.
یکی از مزیتهای سیتی آنژیوگرافی این است که اگر نتیجه آن کاملاً طبیعی باشد، احتمال وجود تنگی مهم در رگها بسیار پایین است و میتوان با اطمینان خوبی گرفتگی قابلتوجه را رد کرد. از سوی دیگر، این روش نیاز به تزریق ماده حاجب و مقدار مشخصی اشعه دارد، بنابراین برای همه افراد و در هر شرایطی مناسب نیست، بهخصوص برای کسانی که مشکلات کلیوی شدید یا آلرژی جدی به ماده حاجب دارند.
پیش از سیتی آنژیوگرافی یا به صورت جداگانه، گاهی «سیتی کلسیم اسکور» انجام میشود؛ در این تست بدون تزریق، میزان رسوب کلسیم در دیواره رگهای قلب اندازهگیری میشود. نمره کلسیم بالا نشان میدهد که احتمال وجود پلاکهای آترواسکلروتیک و خطر بیماری عروق کرونر بیشتر است، اما این تست بهتنهایی نمیگوید رگ در حال حاضر چقدر تنگ است؛ بیشتر برای ارزیابی خطر و تصمیمگیری درباره شدت درمان پیشگیرانه به کار میرود.
آنژیوگرافی قلب، دقیقترین روش تشخیص تنگی رگ
اگر تستهای غیرتهاجمی (مثل تست ورزش، اکو، سیتی آنژیو) نشان دهند احتمال تنگی مهم رگ زیاد است، یا اگر فرد با علائم شدید و خطرناک مراجعه کند، معمولاً نوبت «آنژیوگرافی تشخیصی» است. در آنژیوگرافی، یک لوله باریک (کاتتر) از طریق شریان مچ دست یا کشاله ران به سمت قلب هدایت میشود، ماده حاجب تزریق شده و تصاویر زنده (فلوروسکوپی) از رگها گرفته میشود. این روش، دید مستقیم و بسیار دقیقی از داخل رگها به پزشک میدهد.
مزیت مهم آنژیوگرافی این است که در همان جلسه، اگر تنگی قابلتوجهی دیده شود، پزشک میتواند با بالن و استنت (فنر) آن را باز کند. البته آنژیوگرافی یک روش تهاجمی محسوب میشود؛ هرچند امروزه با تکنیکهای جدید، خطر آن کم است، اما همچنان احتمال عوارضی مانند خونریزی در محل ورود کاتتر، آسیب عروق، واکنش به ماده حاجب یا در موارد نادر، عوارض جدیتر وجود دارد. به همین دلیل، این روش معمولاً برای همه افراد با درد خفیف و احتمال کم بیماری توصیه نمیشود، بلکه بر اساس ارزیابی دقیق خطر و فواید تصمیمگیری میشود.
تستهای پیشرفتهتر مانند امآرآی قلب و FFR
در بعضی شرایط خاص، پزشک ممکن است از تستهای پیشرفتهتر مثل امآرآی قلب (MRI قلب) یا اسکنهای هستهای استفاده کند تا بفهمد کدام بخشهای قلب در حین استرس، خون کافی دریافت نمیکنند. امآرآی استرس میتواند بدون اشعه X و با دقت بالا، پرفیوژن (خونرسانی) عضله قلب را نشان دهد و در تشخیص ایسکمی، بهخصوص در بعضی بیماران، بسیار مفید باشد.
در حین آنژیوگرافی، گاهی از روشی به نام FFR استفاده میشود. در این روش، یک سیم فشارسنج نازک از داخل تنگی عبور داده میشود و اختلاف فشار قبل و بعد از تنگی اندازهگیری میشود تا مشخص شود آیا این تنگی واقعاً جریان خون را به شکل مهمی محدود کرده یا نه. این کمک میکند فقط تنگیهایی که واقعاً از نظر عملکردی خطرناک هستند، با استنت درمان شوند و از درمان بیمورد تنگیهای خفیف جلوگیری شود.
این تستها معمولاً برای همه لازم نیستند و بیشتر در مواردی به کار میروند که نتایج سایر تستها مبهم است یا تصمیم درمانی مهمی (مثلاً جراحی یا استنتگذاری گسترده) در پیش است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در موارد زیر حتماً به پزشک ارتوپدی یا متخصص فیزیوتراپی مراجعه کنید:
- درد شدید و قابل تحمل نیست.
- نمیتوانید وزن خود را روی پای آسیبدیده بگذارید.
- مچ پا به شدت متورم یا کبود شده است.
- با شنیدن صدای پاپ یا ترک در لحظه آسیب مواجه شدید.
- پس از چند روز مراقبتهای خانگی، بهبودی محسوسی احساس نمیکنید.
پزشک ممکن است برای تشخیص دقیقتر، رادیوگرافی یا سونوگرافی را درخواست کند تا شکستگی یا پارگی کامل رباط یا تاندون رد شود.
زمانبندی بهبودی
زمان بهبودی به شدت آسیب بستگی دارد:
- کشیدگی خفیف (درجه ۱): معمولاً طی ۲ تا ۴ هفته بهبود مییابد.
- کشیدگی متوسط (درجه ۲): ممکن است ۴ تا ۸ هفته طول بکشد.
- کشیدگی شدید (درجه ۳ یا پارگی): بهبودی آن میتواند چندین ماه طول بکشد و ممکن است نیاز به جراحی یا گچگیری طولانیمدت داشته باشد.
بهترین راه تشخیص گرفتگی رگهای قلب در عمل
با وجود اینهمه تست مختلف، طبیعی است بپرسیم «بالاخره بهترین راه تشخیص گرفتگی رگهای قلب چیست؟». پاسخ این است که بهترین راه، یک ترکیب هوشمندانه و مرحلهای است، نه یک تست ثابت برای همه. راه استاندارد تشخیص، در بسیاری از راهنماهای علمی به این شکل خلاصه میشود: ابتدا ارزیابی دقیق شرح حال، معاینه و عوامل خطر؛ سپس انتخاب یک تست غیرتهاجمی مناسب (مثل تست ورزش، اکو استرس یا سیتی آنژیو) بر اساس سن، وضعیت جسمی و احتمال بیماری؛ و در نهایت، در صورت نیاز و احتمال بالای تنگی مهم، انجام آنژیوگرافی تشخیصی و درمانی.
برای فردی با احتمال پایین و علائم مبهم، شاید فقط تغییر سبک زندگی، کنترل فشار و چربی و پیگیری کافی باشد. برای فردی با درد تیپیک، دیابت، سن بالا و نوار قلب مشکوک، احتمالاً باید سریعتر به سمت تستهای تصویربرداری و حتی آنژیوگرافی رفت. این «طراحی مسیر تشخیص» فقط در اختیار پزشک قلب است و نباید بهصورت خودسرانه و صرفاً بر اساس تجربه دیگران یا مطالب پراکنده انتخاب شود.
نکته مهم دیگر این است که در افراد بدون علامت و کمخطر، انجام تستهای پیشرفته بهعنوان «چکاپ روتین» معمولاً توصیه نمیشود و میتواند حتی منجر به یافتههای تصادفی و اقدامات غیرضروری شود. تشخیص خوب، یعنی انتخاب تست درست برای بیمار درست، در زمان درست.
چه کسانی باید زودتر برای ارزیابی قلبی اقدام کنند
اگرچه غربالگری عمومی با تستهای تصویربرداری برای همه افراد توصیه نمیشود، اما بعضی افراد بهتر است در صورت بروز حتی علائم خفیف، جدیتر و زودتر به پزشک مراجعه کنند. کسانی که دیابت دارند، فشار خون بالا یا چربی خون بالا دارند، سیگار میکشند، سابقه خانوادگی قوی بیماری قلبی زودرس در پدر، مادر، خواهر یا برادر دارند، اضافهوزن و زندگی کمتحرک دارند یا به سایر بیماریهای عروقی (مثل گرفتگی رگهای پا یا گردن) مبتلا هستند، در گروه پرخطرتر قرار میگیرند.
در این افراد، حتی دردهای خفیف و گذرای قفسه سینه، تنگی نفس با فعالیت معمول، تعریق غیرعادی یا کاهش تحمل فعالیت باید جدی گرفته شود. همچنین اگر قبلاً سکته قلبی یا آنژیوگرافی داشتهاید، پیگیری منظم و پایبندی به داروها و کنترل دقیق عوامل خطر، بخشی از همان «بهترین راه تشخیص و پیشگیری» است، چون در بسیاری از موارد، بدتر شدن وضع رگها در معاینات و تستهای دورهای نشانه داده میشود، قبل از آنکه به بحران حاد برسد.
پیشگیری از آسیبهای آینده
برای جلوگیری از تکرار این آسیب:
- همیشه قبل از ورزش، بدن را به خوبی گرم کنید.
- کفشهای مناسب و حمایتی بپوشید.
- عضلات پا، ساق و مچ پا را منظم تقویت کنید.
- انعطافپذیری خود را با حرکات کششی حفظ کنید.
- در صورت بازگشت به ورزش، بهتدریج شدت تمرینات را افزایش دهید.
خلاصه و جمعبندی
بهترین راه درمان کشیدگی تاندون مچ پا، رویکردی چند مرحلهای است:
- مرحله حاد (۴۸ ساعت اول): استراحت، یخ، فشار و بالا نگه داشتن پا (R.I.C.E).
- مرحله زیرحاد: شروع حرکات ملایم و دامنه حرکتی، استفاده از گرما و داروهای ضدالتهاب در صورت نیاز.
- مرحله توانبخشی: تقویت عضلات و بهبود تعادل زیر نظر فیزیوتراپیست.
- مرحله بازگشت: بازگشت تدریجی به فعالیتهای روزمره و ورزشی.
پرسش های متداول
آیا درد سمت چپ قفسه سینه همیشه نشانه گرفتگی رگ قلب است؟
خیر، درد سمت چپ میتواند دلایل زیادی مثل عضلانی، گوارشی یا عصبی داشته باشد، اما اگر درد فشارنده، همراه با فعالیت و در فرد پرخطر باشد، حتماً باید توسط پزشک بررسی شود.
بهترین تست غیرتهاجمی برای تشخیص گرفتگی رگ قلب کدام است؟
انتخاب تست به سن، علائم، احتمال بیماری و شرایط جسمی بستگی دارد؛ در برخی افراد تست ورزش یا اکو استرس و در بعضی دیگر سیتی آنژیوگرافی گزینه مناسبتری است و تصمیم نهایی با پزشک است.
آیا نوار قلب طبیعی یعنی رگهای قلب من سالم است؟
نوار قلب طبیعی در حالت استراحت میتواند در افراد دارای تنگی رگ هم دیده شود، بنابراین نوار قلب بهتنهایی برای رد قطعی گرفتگی رگ کافی نیست و باید در کنار سایر اطلاعات تفسیر شود.
هر چند وقت یک بار باید برای چکاپ قلبی و بررسی رگها مراجعه کنم؟
بسته به سن و عوامل خطر، پزشک برای شما برنامه مشخصی تعریف میکند؛ در افراد پرخطر ممکن است بررسی سالانه یا چندساله توصیه شود، اما در افراد کمخطر، اصلاح سبک زندگی و پیگیری ساده کافی است.
آیا میتوان با آزمایش خون ساده گرفتگی رگهای قلب را تشخیص داد؟
آزمایش خون میتواند خطر بیماری قلبی را نشان دهد و در شرایط حاد، آسیب عضله قلب را مشخص کند، اما تنگی واقعی رگ فقط با تستهای تصویربرداری و آنژیوگرافی زیر نظر پزشک قابلتشخیص است.
نتیجه گیری
بهترین راه تشخیص گرفتگی رگهای قلب، یک تست واحد و جادویی نیست، بلکه ترکیبی از گوش دادن دقیق به علائم بیمار، بررسی عوامل خطر، معاینه بالینی و استفاده هدفمند از تستهای غیرتهاجمی و در صورت نیاز، آنژیوگرافی است. مهم این است که با دیدن علائم هشدار، بهخصوص در افراد پرخطر، مسئله را جدی بگیریم و تشخیص را به تعویق نیندازیم.
هرچه گرفتگی رگ زودتر شناسایی شود، گزینههای درمانی بیشتر و احتمال پیشگیری از سکته قلبی و نارسایی قلبی بالاتر خواهد بود. در مقابل، خودتشخیصی، بیتوجهی به علائم و اتکای بیش از حد به آزمایشهای پراکنده، میتواند فرصت طلایی درمان را از بین ببرد.
به اشتراک گذاری نظرات شما
اگر تجربهای از ارزیابی قلبی، انجام تست ورزش، سیتی آنژیو یا آنژیوگرافی دارید، یا پزشک برای شما مسیر خاصی را برای تشخیص گرفتگی رگهای قلب انتخاب کرده است، میتوانید تجربه خود را در بخش نظرات بنویسید تا دیگران نیز با روند تشخیص، واقعبینانهتر و آگاهانهتر آشنا شوند.
