ارز دیجیتال چیست؟ همه چیز درباره کریپتوکارنسی [Cryptocurrency]

ارز های دیجیتال ، ارزهای مجازی و رمزپایه ( رمزارز ) یا همان کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از جمله مباحث جدیدی هستند که طی چند سال اخیر در مبحث بازاریابی اینترنتی جایگاه بسیار مهمی به دست آورده‌اند. این ارز ها هر دو در واقع زیر مجموعه ارزهای دیجیتالی (Digital currency) هستند.

این ارز‌ها این روزها نقش بسیار زیادی در تعاملات تجاری و اینترنتی دارند و حجم مبادلاتی که ارزهای دیجیتال در آن نقش دارند به مقدار چشم‌گیری زیاد بوده و این مقدار با سرعت بالایی در حال افزایش است.با ماگرتا همراه باشید.

ارز دیجیتال یا Cryptocurrency شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره‌مند شدن از ویژگی‌های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می‌کنند.

ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال به این معنی است که هیچ نهاد، گروه یا سازمانی آن‌ها را کنترل نمی‌کند.

کریپتوکارنسی‌ها را می‌توان به صورت مستقیم و بدون دخالت هرگونه واسطه‌ای در اینترنت به شخص دیگری ارسال کرد. یعنی برای ارسال ارزهای دیجیتال به یکدیگر نیازی به افتتاح حساب بانکی، استفاده از خدمات بانک‌ها یا هر سازمان واسطه‌ دیگری نخواهید داشت.

همانطور که از نام این مبحث پیداست، ارز دیجیتال یک واحد پولی مخصوص به دنیای دیجیتالی (عمدتاً اینترنت) است و فقط به صورت مجازی قابل دسترس است. در واقع ارزهای دیجیتالی هیچ شکل و ماهیت فیزیکی مثل اسکناس‌ها یا سکه‌ها نداشته و صرفاً به منظور خرید و فروش‌های الکترونیکی از آن‌ها استفاده می‌شود.

شاید بتوان اینطور گفت که این واحدهای پول، شبیه به همان پول‌های رایج همیشگی ما هستند که در حساب‌های بانکی به آن‌ها دسترسی داریم.

با این تفاوت که واسطه‌های فیزیکی در این میان وجود ندارند. درست مثل زمانی که با کمک کارت بانکی خود در فضای مجازی اقدام به خرید، فروش و هر نوع معامله تجاری دیگر می‌کنید، ارزهای دیجیتال نیز به همین حالت هستند.

به همین خاطر باید بگوئیم تنها تفاوت عمده یک ارز دیجیتال با یک ارز واقعی در این است که برخلاف ارزهای واقعی، به صورت مستقیم نمی‌توان ارزهای مجازی را به پول نقد (فیزیکی) تبدیل کرد.

اما اگر چنین تصمیمی دارید، می‌توانید با کمک برخی از سیستم‌های مبادله‌ای، در ازای هر مقدار ارز دیجیتالی، مقدار مشخصی از یک واحد پولی واقعی را در یک حساب بانکی دریافت کنید. این سرویس در ایران نیز توسط برخی از سایت‌ها و شرکت‌های فعال در این حوزه ارائه می‌شود.

ارزهای دیجیتالی که چند سالی است رشد زیادی پیدا کرده‌اند، حالا جایگاهی بسیار مهم در دنیای صنعت و تجارت دارند.

اگرچه این واحدهای پولی هنوز به صورت رسمی توسط هیچ دولتی در دنیا به رسمیت واقعی شناخته نشده و وارد چرخه تجارت بین‌المللی نشده اند، اما به خاطر ارزش عجیب و غریب این ارزها، حالا توجه دولت‌ها و خزانه‌های مالی، بورس‌ها و حتی صندوق بین‌المللی پول نیز به این واحدهای مجازی جلب شده است.

در حقیقت اینطور باید گفت که این ارزهای مجازی کم کم در حال پیدا کردن جایگاه واقعیشان در دنیای ما هستند و همین مسئله باعث می‌شود تا توجه و بررسی این مبحث توسط هر تجارت و کسب‌وکاری به نوعی اجتناب ناپذیر باشد.

شما حتی اگر هیچ ارتباطی با این مبحث نداشته باشید و هیچ تعاملی از این طریق با هیچ طرف قرارداد دیگری نداشته باشید، باز هم بهتر است علم کافی در مورد پول‌های دیجیتالی داشته باشید.

داشتن اطلاعات کافی در این زمینه نه تنها باعث می‌شود که شما از جریانات مهمی از این قبیل عقب نمانید، بلکه این مورد سبب می‌شود تا حتی بتوانید از این جریانات درس گرفته و از مزایای آن‌ها به نفع خود بهره‌مند شوید.

همچنین باید اذعان داشت که با توجه به پیشرفتی که این واحدهای پولی دیجیتالی دارند، احتمال اینکه شما مجبور شوید با کمک این ارزها اقدام به خرید و فروش با دیگر تجارت‌ها کنید بسیار زیاد است. با این حجم گسترده از حضور این واحدهای پولی، جایگزین شدن آن‌ها در آینده‌ای نه چندان دور با سیستم کارت‌های اعتباری کنونی نیز دور از انتظار نیست.

ارزهای دیجیتال همانند ریال و دلار پول‌هایی هستند که با سازوکار مختلفی ایجاد و توزیع می‌شوند. فرایند خلق برخی از این پول‌ها مانند بیت کوین با ماینینگ انجام می‌شود و برای تعدادی دیگر از آن‌ها، تمامی سکه‌ها از قبل به صورت استخراج شده در شبکه قرار می‌گیرند.

اگرچه به ظاهر و با اخباری که از طرف دولت‌ها در مورد این ارزهای دیجیتالی منتشر می‌شود به نظر می‌رسد که این سیستم غیرقانونی و خطرناک و ریسکی است، اما شاید بهتر باشد بدانید که این فقط یک دیدگاه از جهان سرمایه‌داری فعلی است.

حضور یک ارز دیجیتالی غیرقابل دسترس و غیرقابل کنترل و بسیار امن که از قابلیت بلاک‌چین استفاده می‌کند، برای خیلی از نظام‌های پولی کشورها و دولت‌ها مطلوب نیست و به همین دلیل است که اصلی‌ترین مخاطبین این ارزهای دیجیتالی خود مردم و تجارت‌های خصوصی هستند.

ارزهای دیجیتال بر روی فناوری‌ دفترکل توزیع شده ساخته‌ شده‌اند که یکی از محصولات مهم آن، فناوری بلاک چین است. بلاک چین‌های عمومی که اکثر ارزهای دیجیتال از آن استفاده می‌کنند، قابلیت مشاهده تمامی تراکنش‌ها را چه برای افرادی که در شبکه حضور دارند و چه برای افراد خارج از شبکه فراهم می‌کند.

نام های دیگر ارز دیجیتال عبارت اند از :

• ارز دیجیتال
• ارز الکترونیک
• ارز رمز
• پول دیجیتال
• دیجیتال ارز
• کریپتوکارنسی
• کریپتو دیجیتال
• رمز ارز
• و…

ارزهای رمزپایه که آن‌ها را با نام رمزارز نیز می‌شناسند، واحدهای پولی مجازی و دیجیتالی مدرنی هستند که برخلاف ارزهای رایج، به صورت امن و با متدهای رمزنگاری (Cryptography) فعالیت می‌کنند.

درواقع در هر تراکنش، چندین پردازش امنیتی از طریق سیستم جامع بلاک‌چین صورت می‌گیرد و نکته‌ای که امنیت این تراکنش‌ها را تأمین می‌کند این است که هیچ واسطه خاصی مثل یک بانک یا یک درگاه پرداخت بین دو طرف معامله قرار ندارد و تمام این مبادلات با امنیت سیستم رمزگذاری شده خود کاربران انجام می‌شود. با تعریفی دقیق‌تر باید گفت، تراکنش‌های این معاملات در شبکه بزرگ بلاک‌چین (Blockchain) که یک زنجیره بزرگ از کاربران عضو در این شبکه است انجام می‌پذیرد.

هر تراکنش بین چند ده سیستم کامپیوتری مختلف به صورت رمزگذاری شده پردازش می‌شود به همین خاطر امکان ردگیری این معاملات وجود ندارد و همین بهانه اصلی دولت‌ها و مخالفین این ارزها می‌باشد.

با اینکه امروزه این ارزها به ارزهای قابل استفاده در خرید و فروش‌های عادی نیز تبدیل شده‌اند، اما همچنان بزرگترین استفاده از آن‌ها برای انجام معاملات محرمانه است و به همین خاطر دولت‌ها و بانک‌های بین‌المللی این ارزها را مقصر خیلی از پول‌شویی‌های بزرگ می‌دانند.

اگرچه نمی‌توان از این حقیقت چشم‌پوشی کرد، اما از طرف دیگر امنیت تراکنش‌ها برای خیلی از کاربران عادی نیز یک موهبت است. ایجاد امنیت و حفظ حریم شخصی کاربران برای معاملات تجاری دلیلی بر خلاف‌کار بودن آن‌ها نیست و این مسئله اولین نکته مهم و دلیل اصلی محبوبیت کریپتوکارنسی‌ها می‌باشد.

از دیگر دلایلی که کاربران (عمدتاً کاربران غربی) تمایل زیادی به استفاده از ارزهای رمزپایه دارند، معاف بودن آن‌ها از مالیات است! برخی از بانک‌ها در کشورهای مختلف از کاربران به ازای استفاده از خدمات بانکی و تراکنش‌های بزرگ مالیات می‌گیرند.

اما از جایی که راهی برای ثبت رکوردهای مالی از طریق پرداخت‌ها و تراکنش‌های کریپتوکارنسی وجود ندارد، هیچکس نمی‌تواند متوجه شود که شما چه زمانی، از چه جایی و به چه مقداری خرید یا فروش داشته اید.

اما این مسائل یک نکته منفی بزرگ را نیز شامل می‌شوند. آن هم مدت زمان طولانی برای تکمیل هر تراکنش است.

چرا که همانطور که گفته شد، پردازش تراکنش‌ها باید از طریق هزاران و شاید میلیون‌ها سیستم مجزا انجام شود و همین مسئله به افزایش زمان یک پرداخت در این سیستم منجر می‌شود. این زمان با توجه به نوع و حجم تراکنش شما، ممکن است بین چند دقیقه الی چندین ساعت به طول بی‌انجامد.

نحوه انجام یک تراکنش توسط ارزهای رمزپایه بدین صورت است :

1. هر تراکنش به شکل یک بسته رمزگذاری شده (Block) تهیه می‌شود.

2. بسته‌های رمزگذاری شده در شبکه Blockchain به صورت زنجیره‌ای به اشتراک گذاشته می‌شوند. بسته به میزان مقدار تراکنش، حجم هر بسته رمزگذاری شده متفاوت خواهد بود.

3. هر تراکنش شامل معادلات پیچیده ریاضی حل نشده است. وقتی یک پرداخت صورت بگیرد، بسته رمزگذاری شده برای اولین سیستم ارسال شده و توسط پردازشگر اصلی یا پردازشگر گرافیکی آن سیستم کامپیوتری، آن معادله ریاضی مورد پردازش قرار می‌گیرد. پس از اتمام این معادله، بسته رمزگذاری شده به سیستم بعدی منتقل می‌شود.

4. سیستم بعدی و تمامی سیستم‌های بعد از آن وظیفه دارند تا یک بار از صفر تا صد معادله مذکور را حل کرده و صحت پاسخ صحیح را تأیید کرده و به سیستم‌های بعدی بفرستند.

5. این روند تا زمانی که همه سیستم‌های انتخابی موجود در شبکه این پردازش‌ها را تأیید نکنند ادامه پیدا می‌کند.

6. پس از پایان همه پردازش‌ها و تأیید درست بودن تراکنش، آن پرداخت به لیست سبز اضافه شده و تراکنش کامل می‌شود.

تراکنش‌های چندگانه و چندبخشی باعث می‌شوند تا فرآیند تحلیل، بررسی و حل معادلات ریاضی آن‌ها نیز مدت زمان بیشتری نیاز داشته باشد. به همین خاطر است که سیستم‌های فعال در شبکه بلاک‌چین حتی یک ثانیه هم دست از پردازش برنمی‌دارند.

برخی ویژگی‌های منحصر به فرد سبب ایجاد تمایز بین ارزهای دیجیتال و پول‌های معمولی شده است. البته تمام این ویژگی‌ها در همه ارزهای دیجیتال وجود ندارد و می‌توان استثنائاتی را نیز مشاهده کرد.

اولین ویژگی ارزهای دیجیتال غیرقابل برگشت بودن تراکنش‌هاست. اگر انتقال ارز دیجیتالی را انجام دهید و تراکنش شما تایید شود، دیگر نمی‌توانید آن را برگردانید و این کار تنها در صورتی امکان‌پذیر خواهد بود که گیرنده مایل به انجام این کار باشد.

اما این شیوه در بانک‌ها متفاوت است. اگر شما به اشتباه پولی را به حساب شخصی دیگر انتقال داده باشید، در نهایت با پیگیری قضایی می‌توانید آن را پس بگیرید. اما اگر بیت کوین یا ارز دیجیتال دیگری را اشتباها به آدرس دیگری بفرستید، باید بیخیال آن شوید!

دومین ویژگی منحصر بفرد ارزهای دیجیتال ناشناس بودن یا نیمه ناشناس بودن آن‌هاست. آدرس کیف پول‌ها که همان نقش شماره کارت یا شماره حساب را در حساب‌های بانکی دارند، شامل اطلاعات هویتی شما نمی‌شوند.

این آدرس‌ها که از رشته عبارات حروف و اعداد تشکیل شده‌اند را تنها با بررسی تاریخچه تراکنش‌ها و تحلیل‌های عمیق می‌توان به هویت افراد پیوند زد. البته برخی ارزهای دیجیتال پیگیر‌گریز و حریم خصوصی محور مانند مونرو، زی‌کش و گرین طوری طراحی‌ شده‌اند که شناسایی هویت را خیلی سخت و تقریبا غیرممکن می‌کنند.

سومین ویژگی ارزهای دیجیتال جهانی یا فرامرزی بودن آن‌هاست. ارسال پول به نقاط مختلف دنیا ممکن است با سیستم‌های فعلی تا چندین روز طول بکشد ولی ارزهای دیجیتال این کار را در عرض چند دقیقه می‌توانند انجام دهند. ارزهای دیجیتال محدودیت مرزی نمی‌شناسند و آن‌ها را می‌توان از هر نقطه‌ای در دنیا به نقطه دیگر فرستاد.

چهارمین ویژگی امنیت ارزهای دیجیتال است. این امنیت در مبادلات درون شبکه‌ای توسط قدرت هش به اشتراک گذاشته شده توسط افراد (در سیستم‌های اثبات کار) تامین می‌شود.

از طرفی سیستم رمزنگاری کلید عمومی و کلید خصوصی این امکان را به اشخاص می‌دهد که خودشان کنترل پول‌های دیجیتال شان را بر عهده بگیرند و شخص دیگری نتواند به آن‌ها دسترسی پیدا کند.

پنجمین ویژگی که ارزهای دیجیتال را نسبت به پول‌‌های معمولی متمایز کرده، انحصاری نبودن آن‌هاست. افراد برای اینکه بتوانند از شبکه‌های ارز دیجیتال مختلفی مانند بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و غیره استفاده کنند، نیازی نیست از شخص یا گروه و سازمانی اجازه بگیرند.

آن‌ها می‌توانند کل تاریخچه تراکنش‌ها را دانلود کرده و خودشان بدون نیاز به کسب اجازه اقدام به ارسال یا دریافت ارز دیجیتال کنند.

ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین را می‌توان به دو دسته آلت کوین‌ها و توکن‌ها تقسیم کرد. آلت کوین‌ها یا همان کوین‌ها هر کدام بلاک چین مخصوص خودشان را دارند.

بخشی از کوین‌ها از کدهای اولیه بیت کوین ساخته شده‌اند و یا به اصطلاح فورکی از بیت کوین هستند. این‌ها با اعمال اصلاحات جزئی در متغیرهایی مانند تعداد سکه‌ها، الگوریتم استخراج، زمان ایجاد بلاک‌ها و غیره از بیت کوین به وجود آمده‌اند.

برخی کوین‌های دیگر مانند اتریوم، ریپل و ویوز شبکه خود را بدون استفاده از کدهای بیت کوین ساخته‌اند. این بلاک چین‌ها اغلب برای کاربردهای بیشتری به جز پول دیجیتال ایجاد شده‌اند.

توکن‌ها دسته دیگری از ارزهای دیجیتال هستند که بر بستر یک پلتفرم مانند اتریوم یا ویوز و ایاس ساخته می‌شوند. آن‌ها بلاک چین جداگانه‌ای ندارند و برای اجرای تراکنش‌های خود از قدرت بلاک چین اصلی کمک می‌گیرند.

توکن‌ها طی عرضه اولیه سکه یا همان ICOها در ازای تامین سرمایه جمعی به سرمایه‌گذاران اعطا می‌شوند. توکن‌ها کاربردهای مخصوص خودشان را دارند و نمی‌توان آن‌ها را به چشم یک ارز دید. خود توکن‌ها نیز به دو دسته توکن‌های اوراق بهادار و توکن‌های کاربردی تقسیم می‌شوند.

در حال حاضر بیش از ۲,۲۰۰ ارز دیجیتال در بازار وجود دارد که بیشتر آن‌ها پروژه‌های مرده یا رهاشده هستند. در طول تاریخ ۱۰ ساله ارزهای دیجیتال، برخی از آن‌ها از همان ابتدای ورود به بازار جایگاه خود را در رده‌های بالای جدول ارزشمندترین‌ها حفظ کرده‌اند.

بیت کوین – Bitcoin

بیت کوین مشهورترین و قدیمی‌ترین ارز دیجیتال است که همیشه در کانون توجهات قرار داشته است. از زمان ساخت این ارز دیجیتال توسط ساتوشی ناکاموتو بیش از ۱۰ سال می‌گذرد و از آن زمان تاکنون جایگاه نخست را بین ارزهای دیجیتال از دست نداده است.

اتریوم – Ethereum

ایده اتریوم در سال ۲۰۱۳ توسط ویتالیک بوترین مطرح شد. عرضه اولیه سکه آن در سال ۲۰۱۴ به وقوع پیوست و شبکه آن در جولای ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد. اتریوم از همان ابتدا با ایده‌های نوآورانه ظاهر شد. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ether) نام دارد و از اتریوم برای ساخت توکن‌ می‌توان استفاده کرد.

ریپل – Ripple

ریپل پلتفرم متن‌بازی است که برای انجام تراکنش‌های ارزان و سریع طراحی شده است. این سیستم پرداختی در سال ۲۰۱۲ عرضه شد و از پول‌های رایج در شبکه خود پشتیبانی می‌کند. ریپل بر روی همکاری با بانک‌ها و توسعه سیستم پرداختی خود تمرکز کرده و کوین آن اکس‌آرپی (XRP) نام دارد.

لایت کوین – Litecoin

لایت کوین با هدف پرداخت‌های سریعتر، با اعمال تغییراتی بر روی کدهای بیت کوین توسط چارلی لی ساخته شد. این ارز دیجیتال با نام نقره دیجیتال شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین آلت کوین‌هاست.

بیت کوین کش – Bitcoin Cash

یکی از فورک‌های معروف بیت کوین که با اعمال تغییر بر روی اندازه بلاک‌ها در سال ۲۰۱۷ به وجود آمد. بیت کوین کش در سال ۲۰۱۸ به دو زنجیره ABC و SV تقسیم شد، به طوریکه زنجیره ABC با نام بیت کوین کش به فعالیت خود ادامه داد.

کمی عقب‌تر گفتیم که سیستم ارزهای رمزگذاری شده (Cryptocurrency) در یک شبکه جامع به نام Blockchain صورت می‌پذیرند.

همچنین این نکته را نیز ذکر کردیم که این شبکه با کمک سیستم‌های کاربران (کامپیوترها و در بعضی موارد موبایل‌های هوشمند) فعالیت می‌کند. در این شبکه میلیون‌ها کاربر فعالیت می‌کنند.

مسلماً همه این چندین میلیون آدم فعال در شبکه بلاک‌چین خریدار یا فروشنده نیستند. پس حتماً دلیلی وجود دارد که این افراد وقت، انرژی، هزینه و توان پردازشی سیستم خود را در اختیار انجام تراکنش‌های دیگران قرار می‌دهند.

این دلیل همان بحث ماین کردن است و این افراد در واقع ماینر (Miner) هستند. این افراد در ازای انجام معادلات ریاضی تراکنش‌ها و معاملات متعدد، مقداری ارز رمزپایه (برای مثال بیت‌کوین) دریافت می‌کنند و در کیف پول خود (Wallet) که همان حساب کاربری مخصوص برای دریافت و مدیریت این واحدهای پولی است جمع می‌کنند.

سپس هر زمان که مقدار موجودی آن‌ها به حد مجاز برای برداشت رسید، می‌توانند آن‌ها را به منظور خرید و یا تبدیل به واحد پولی واقعی (مثل دلار، یورو و حتی ریال) خرج کنند.

هرکسی می‌تواند به یک ماینر تبدیل شود. شما با ماین کردن می‌توانید از این شبکه عظیم اقدام به کسب درآمد کنید. اما برای این کار شرایطی وجود دارد که می‌بایست قبل از شروع آن‌ها را مورد توجه قرار داد. اول از همه اینکه شما باید یک کیف پول (Wallet) بسازید.

سایت‌ها و ارگان‌های مختلفی هستند که این امکان را برای شما فراهم کرده‌اند. می‌توانید با توجه به نیاز خودتان، انواع آنلاین، دسکتاپی یا حتی موبایلی این سایت‌ها را استفاده کنید. اما پیشنهاد می‌شود از والت رسمی کمپانی بلاک‌چین که مؤسس این سیستم است استفاده کنید.

البته این موضوع به این بستگی دارد که شما در حال فعالیت با کدام ارز هستید. به عنوان مثال اگر با اتریوم و بیت‌کوین کار می‌کنید، برای ایجاد Wallet انحصاری خودتان وارد سایت https://www.blockchain.com/wallet شوید و از طریق فرم مربوطه اقدام به ساخت یک حساب کاربری کنید. اما اگر خواستید از دیگر سیستم‌های معتبر در این زمینه نیز استفاده کنید، سایت TREZOR هم توصیه خوبی خواهد بود.

بعد از اینکه حساب کاربری شما تأیید و ایجاد شد، می‌توانید با ورود به این شبکه اقدام به درآمدزایی کنید. اگرچه به همین راحتی نمی‌توان در عرض مدتی کوتاه به یک ماینر موفق تبدیل شد، اما به هر حال قبل از شروع باید بدانید این سیستم از چه طریقی کار می‌کند.

از جایی که در حال حاضر ارزش و اعتبار ارز BitCoin از دیگر ارزهای مشابه بیشتر است، ما فرض را بر ماین کردن بیت‌کوین می‌گیریم. البته ماهیت همه این ارزها تقریباً به یک صورت است. اگر این پیش‌نیازها را رعایت کرده باشید، حالا می‌توانید قدم بعدی را بردارید.

ارزهای دیجیتال به دلیل بازار پرنوسان‌شان، فناوری که در آن‌ها به کار رفته و همچنین ایده‌های آزادی‌خواهانه‌ای که دارند، به سرعت بین مردم به محبوبیت بالایی دست یافتند.

بازار ارزهای دیجیتال به دلیل نوپایی آن‌ها، نوسانات زیادی دارد و ممکن است در یک روز قیمت یکی از آن‌ها تا چندصد درصد رشد کرده و یا چند ده درصد ریزش کند.

فناوری به کار رفته در ارزهای دیجیتال با به کارگیری علم رمزنگاری که پایه آن ریاضیات است، امکان تقلب را از افراد می‌گیرد و سیستم‌های پرداختی را در جهت راستگویی تشویق می‌کند.

علاوه‌ بر این، جنبه آزادی‌خواهانه و کنار گذاشتن واسطه‌ها باعث شده تا افرادی که نسبت به سیستم‌های مالی سنتی بدبین بودند نیز به سمت ارزهای دیجیتال متمایل شوند.

روش اول: استفاده از سیستم‌های خانگی (PC)

برای شروع این کار شما به یک کامپیوتر با پردازشگر مرکزی معمولی و از آن مهم‌تر یک پردازشگر گرافیکی قدرتمند نیاز دارید. بله درست شنیدید! برای بحث ماین کردن، از جایی که پردازش‌ها معادلات ریاضی رمزگذاری شده هستند و با توجه به ماهیت و نوع عملکرد آن‌ها، پردازشگرهای گرافیکی برای انجام این معادلات مورد نیاز هستند.

البته بعضی از ارزها و بعضی از سیستم‌های ماینینگ که با عنوان CPU Mining شناخته می‌شوند برای انجام این محاسبات از پردازشگر مرکزی استفاده می‌کنند اما اغلب این موارد سرعت کم و بازدهی پایینی دارند.

جالب است بدانید در چند سال اخیر کمپانی‌های معروفی همچون ASUS یا MSI با تولید انواع و اقسام قطعات کامپیوتری مخصوص ماینینگ به نوعی خود را در این بازار سهیم کرده‌اند.

این شرکت‌های کامپیوتری با عرضه قطعاتی مثل مادربوردهای ماینینگ با قابلیت اتصال 20 کارت گرافیک مختلف، ابزاری بسیار حرفه‌ای برای ماینرهای خانگی فراهم کرده‌اند.

حتی قطعات دیگری مثل پاورهای ماینینگ، رم های مخصوص ماینینگ و از همه این موارد مهم‌تر، کارت گرافیک‌های مخصوص ماینینگ نیز توسط خیلی از این شرکت‌های کامپیوتری تولید شده است.

همانطور که گفته شد، پردازش‌های تراکنش‌ها در بلاک‌چین توسط پردازشگر گرافیکی (GPU) صورت می‌گیرد. بنابراین حداقل چیزی که به آن نیاز دارید یک گرافیک قدرتمند با توان پردازشی بالا است.

کاربران حرفه‌ای از مادربردهای چند اسلاته به منظور بهره‌گیری از چندین کارت گرافیک استفاده می‌کنند تا با این کار از حالت عادی چندین برابر توان پردازشی بیشتر داشته باشند و در نتیجه کسب درآمد زیادتری داشته باشند.

شایان ذکر است که اخیراً سیستم عامل‌هایی مبتنی بر لینوکس مثل ethOS یا Simple Mining نیز عرضه شده‌اند که بسیار سبک بوده و صرفاً برای ماین کردن تولید شده اند. این سیستم عامل‌ها معمولاً برای ابزارهای ماینینگ مثل ریگ‌ها یا ASIC ها استفاده می‌شوند اما استفاده از آن‌ها در سیستم‌های خانگی نیز بلامانع است.

روش دوم: استفاده از سیستم‌ها و ابزارهای موسوم به ASIC

روش دوم که روش حرفه‌ای برای ماین کردن است، روشی با عنوان ASIC یا Application-specific integrated circuits (به فارسی مدارهای مجتمع با کاربرد خاص است.) این متد در واقع نوعی ابزار ساخته شده از چیپ‌های پرسرعت است که از انرژی الکتریسیته کمتری نسبت به سیستم‌های ماینینگ رایج بهره می‌برد و مصرف برق آن نیز کمتر است.

این سیستم‌ها در حقیقت دستگاه‌هایی هستند که فقط چیپ‌های مخصوص ماین و سیستم‌عامل‌ها و پنل‌های مربوطه در آن‌ها به کار برده شده است و از ابعاد کوچک‌تری نیز برخوردار هستند.

ASIC ها چیزی شبیه به ریگ‌های ماینینگ هستند اما توان پردازشی آن‌ها بسیار بالا است. البته با توجه به نوع آن‌ها، می‌توان گزینه‌هایی از این دستگاه‌ها را خریداری کرد که ابعاد بزرگ‌تری داشته و در نتیجه گرافیک‌ها و چیپ‌های بیشتری را درون خود قرار داده باشند.

از جایی که این سیستم‌ها در نهایت سرعت به پردازش کردن و ماین کردن می‌پردازند و از جایی که محفظه زیادی برای جریان هوا در آن‌ها وجود ندارد، به منظور کاهش دمای داخلی آن‌ها معمولاً در دو طرف دستگاه‌های ASIC از دو فن به منظور بیرون راندن هوای گرم استفاده می‌شود.

از این دستگاه‌ها نمی‌توان در اتاق‌های معمولی استفاده کرد. چرا که معمولاً سر و صدای زیادی از این دستگاه‌ها ایجاد شده و از آن مهم‌تر گرمای ایجاد شده توسط این دستگاه در یک اتاق مسقف و در بسته باعث افزایش چشم‌گیر دمای هوا شده و همین مسئله می‌تواند در مدت کوتاهی عملکرد آن‌ها را با اختلال و یا حتی خرابی روبه‌رو کند. به همین خاطر است که از دستگاه‌های ASIC در اتاق‌های سرد و غیر قابل سکونت استفاده می‌شود.

همان‌گونه که گفتیم، پردازش‌های ماینینگ توسط سیستم‌های کاربران و به صورت نوبت به نوبت انجام می‌شود. اما بیت‌کوین که طی چند سال اخیر میلیون‌ها کاربر جذب کرده و میلیاردها تراکنش را تا کنون ثبت کرده حالا به شبکه‌ای بزرگ و پر انفعال تبدیل شده است.

این نکته باعث شده تا سرعت پردازش‌ها در این سیستم کاهش پیدا کند. به منظور برطرف‌سازی مقداری از این مشکل، سیستمی با عنوان استخر ماینینگ (Mining Pool) ابداع شد. این استخرها درواقع فضایی نسبتاً بزرگ هستند که دربردارنده منابع ماینرها می‌باشند.

ماینرهایی که در این استخرهای ماینینگ حضور دارند، با تقسیم بلاک‌ها (بسته‌های رمزگذاری شده) بین یکدیگر، هم سرعت پردازش‌ها را افزایش می‌دهند و هم کارمزدهای یکسان دریافت می‌کنند.

در حقیقت برخلاف سیستم اولیه که هر بسته رمزگذاری شده باید به نوبت بین ماینرها پردازش میشد، حالا ماینرهای قوی‌تر نیازی به صبر کردن نداشته و درست مثل یک ماهی در یک استخر بزرگ، می‌توانند منابع مختلفی را برای پردازش انتخاب کنند.

این استخرها همواره در کنار منابع، ارز و پول‌هایی برای پرداخت نیز در خود دارند. این یعنی به محض تکمیل یک تراکنش در این استخرها توسط یک ماینر، دستمزد او به سرعت پرداخت می‌شود.

راه و روش‌های مختلفی در سیستم Mining Pool وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از :

پرداخت به ازای اشتراک (Pay-per-Share): این متد که ساده‌ترین روش کسب درآمد برای ماینرها است، به پردازش و حل کردن یک بسته ساده رمزگذاری شده توسط یک ماینر گفته می‌شود. از طریق این سیستم، کسانی که می‌خواهند تراکنش‌های سریعی داشته باشند، بلاک مورد نظر خود را در این استخرها رها کرده و منتظر می‌شوند تا دیگر ماینرها اقدام به پردازش و ثبت آن کنند.

سیستم تناسبی (Proportional): از طریق این روش، ماینرها مجاز می‌شوند تا از سهام منابع موجود تا زمانی که استخر بلاک‌‌های جدید را پیدا کند به صورت متناسب بهره‌مند شوند. بعد از پایان یک راند، مجدداً این شرایط تکرار شده و بلاک‌های جدید طبق یک فرمول محاسباتی پیشرفته بین ماینرها تقسیم می‌شود.

سیستم ماینینگ مشترک به مشترک (Peer-to-Peer): متد Peer-to-Peer که با عنوان P2Pool شناخته می‌شود، هرگونه مسئولیت و دخالت یک سرور استخری را کنار زده و اپراتور استخر ماینینگ را در این تعاملات سهیم نمی‌کند. در این حالت، دو ماینر مختلف به صورت مستقیم در یک شبکه مجزا که آن را با نام Side Blockchain معرفی کرده اند، شروع به فعالیت روی یک بلاک اشتراکی می‌کنند. چنین مسئله‌ای باعث افزایش سرعت بهره‌وری می‌شود. سپس بعد از اتمام انجام معادلات، بلاک مورد نظر مجدداً به سرور اصلی انتقال داده شده و به لیست پردازش‌های موفق اضافه می‌شود. چنین روشی باعث کاهش حجم ترافیک و پهنای باند شبکه شده و فرصت بیشتری برای ماینرهای تازه‌کار فراهم می‌کند.

با پیشرفت خیره‌کننده و حضور هرچه بیشتر این ارزهای دیجیتالی در دنیای مدرن به ویژه بازاریابی‌های آنلاین، حالا شرایط این ارزها به نسبت چند سال قبل خیلی بهتر شده است. همین حالا کشورهای زیادی هستند که به نوعی صنعت ارزهای دیجیتال را قانونی و مفید قلمداد کرده‌اند.

ایران نیز اخیراً به جمع این کشورها پیوسته و با قبول این مسئله، راه را برای کار با این نوع تجارت هموار کرده است. اما همچنان دسترسی عمومی و همگانی به این ارزها محدود بوده و هنوز بسیاری از عملیات‌های تجاری با این ارزها غیر قابل اطمینان نامیده می‌شوند. به همین خاطر انجام این کارها به احراز هویت کاربران نیازمند است.

اگر شما وارد این حوزه شده باشید، می‌توانید از طریق نرم‌افزارهای کریپتوکارنسی با دیگر افراد فعال در این زمینه معاملات تجاری داشته باشید. می‌توانید به عنوان یک فروشنده عمل کنید و ارزهای دیجیتالی خود را به ازای پول واقعی به دیگران واگذار کنید. همچنین می‌توانید از طریق سیستم P2P که در بالا به آن اشاره کردیم، اقدام به همکاری با دیگر ماینرها کرده و یا به صورت مستقیم با آن‌ها اقدام به تبادل واحدهای پولی کنید.

جالب است بدانید که در چندین کشور، حتی ATM یا همان خودپردازهایی نیز برای تبدیل ارز دیجیتالی به واحدهای پولی تعبیه شده است تا کاربران به صورت مستقیم و در زمانی کم، ارز دیجیتالی خود را به پول نقد تبدیل کنند. 

از طرف دیگر، همین حالا صدها سایت و سازمان فعال در تجارت آنلاین یکی از درگاه‌های پرداخت خود را مخصوص پرداخت با ارزهای دیجیتالی قرار داده اند. در این حالت شما می‌توانید برای خرید سرویس‌های اینترنتی و یا حتی خرید کالا به صورت آنلاین به جای پول نقد و کارت اعتباری بانکی، از ارزهای دیجیتال و با کمک Wallet خود استفاده کنید.

دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه با این سیستم موافق باشیم چه مخالف، پول‌ها و ارزهای دیجیتالی در حال پیدا کردن جایگاه واقعی خودشان در دنیای دیجیتالی امروزی هستند. عمر این ارزها به تازگی به 10 سال رسیده اما همین حالا بیشتر از 2000 ارز دیجیتالی معتبر و ثبت شده وجود دارد!

کسی فکرش را نمی‌کرد این ارزهای مجازی حالا انقدر ارزش پیدا کنند. در سال 2010 یک شخص که از جمله اولین افراد فعال در حوزه بیت‌کوین بود گفت در آن زمان چون این سیستم تازه راه‌اندازی شده بود و ارزش خاصی هم نداشت، با 10 هزار بیت‌کوین توانسته بود دو عدد پیتزا خریداری کند!

حالا بعد از این مدت، همان 10 هزار بیت‌کوین ارزشی بیشتر از 68 میلیون دلار دارد!!! مسلماً هر کسی با شنیدن این داستان افسوس خورده و آه بلندی می‌کشد که چرا در آن زمان این سیستم را جدی نگرفته بودند!

اما الان نیز دیر نشده و با توجه به شرایط پیش رو و وضعیت پیشرفت این ارزها، پیش‌بینی می‌شود ارزهای مجازی و دیجیتالی به روند رو به رشد و تصاعدی خود ادامه داده و ارزش آن‌ها در چند سال آینده به ثبات زیادی برسد.