انشا در مورد لباس های محلی ایران ⚡️ + با توصیف های زیبا

انشا در مورد لباس های محلی ایران ؛ برای مشاهده متن های خواندنی درباره زیبایی های لباس محلی در ادامه با بخش انشا ماگرتا همراه ما باشید.

مطلب پیشنهادی: انشا در مورد ایران

انشا در مورد لباس محلی با مقدمه و نتیجه

مقدمه: لباس هر منطقه نشان دهنده فرهنگ و تاریخ و اصالت ان اقلیم است. مناطق کوهستانی و سرد و برفی نوعی پوشش و مناطق شمالی و جنگلی و سرسبز هم دارای نوعی لباس هشتند. اغلب مناطق عرب نشین بر اثر گرمای هوا لباسی سفید و بلند می پوشند و راحت هستند.

بدنه: در باستان و تاریخ قدیم ایران نوعی لباس به نام کندیس وجود داشت که اغلب پادشاهان و بزرگان می پوشیدند و دارای تن پوش بلند و یک دامن بلند بوده که بر تن پادشاهان و بزرگان می کردند و اغلب به رنگ بنفش و آبی بوده است. کم کم کندیس تبدیل به یک کت شد که تا امروزه مردان ایرانی مانند کت و شلوار می پوشند. لباسهایی چون لری و قشقایی و سیستانی یا بلوچی و نوعی لباس به نام ابیانه که در کشور رایج بوده و مردم هر منطقه طبق فرهنگ و قومیت و ارزشهای خود می پوشند و فرم شاد و غمگین آن هم نشانه های خاصی دارد.

نوعی دیگر از لباس کردی است که در آن زنان و مردان کرد لباسهایی بسیار شیک می پوشند و لباس زنانشان بسیار شیک و دارای رنگ های بسیار شیک و کمربندی است که برایشان بسته می شود. لباس محلی هر منطقه وابسته به شرایط و تاریخ و حوادث و رویدادهای تاریخی شکل گرفته و هر تکه از لباس دارای سمبل بوده و برای مردم هر منطقه مقدس بوده و حاضر نیستند ان را تعویض نمایند و با عشق و علاقه کامل می پوشند و حتی آن را نماد فرهنگ و قدرت و عظمت و اعتبار خود می دانند.

نتیجه گیری: ایران کشوری گسترده بوده و دارای اقوامی با فرهنگ ها و رویدادهای تاریخی متفاوتی است که در هر استان متفاوت است. به طور مثال در استانهای شرقی مانند سیستان نوعی دوخت هنرمندانه روی روی روسری زنان و یا کلاه مردان دوخته می شود تا بیانگر هنر دستی و توانمندی های بانوان این استان است.

متن انشاء با موضوع زیبایی های لباس های محلی

مقدمه: لباس محلی را با چین های زیبا و گرمی و تنوع رنگ ها دوست می دارم و می دانم که وطن بزرگم سرشار از قوم و مردمی است که هریک تاریخی عظیم دارند و هر قومی برای حفظش جان هم داده اند.

بدنه: مردم کرد و زنان یک پوش آن دیار همواره لباسهایی پرچین و طمطراق می پوشند و می دانند که نوع پوشش و فرهنگشان محترم بوده و هرکس موظف است به قومیت و تاریخ خودش احترام گذاشته و برایش ارزشمند باشد. مردم لر و قشقایی و عشایر هم بر اساس نوع محل سکونت و اقلیم های سرد و پربارش لباسهایی خاص پوشیده و گاهی مردانشان نمدی از پشم بافته و روی دوش خود می اندازند.

کلاهی پشمی و شیک روی سر می گذارند و گاهی هم سوار اسب می شوند و برای نشان دادن قدرت خود می تازند. لباس محلی معرف تاریخ و قدمت و ارزش اقوام است که با گذر روزهای سخت و پر خطر هم آن را حفظ کرده اند. مردم ایران مردمی فرهنگ دوست و اصیل هستند که در هر شرایط اصالت و نوع فرهنگ خود را نمی بازند. لباس محلی برای مناسبت های مختلف متفاوت است.

شلیته نوعی دامن کوتاه چین دار بوده که زنان می پوشیدند و هنگام راه رفتن تکان می خورد. دامن پرچین زنان شمالی با سربندی جذاب و روسری های سفید جذابیت لباس این مناطق را دو چندان کرده است. گروهی از زنان در مناطقی مانند جنوب و شرقی نوعی ماسک روی صورت خویش می زنند که شناخته نشوند و نوع دیگر ان به نام یاشماق بود که فقط قسمت چشم از زیر تور دیده می شود. لباس هر فرد نشان دهنده شخصیت و رفتار و منش هر فرد است که سالیان سال از آن محافظت می کند و حاضر به تغییر آن نیستند.

مردمی که در دل کوه زندگی می کنند اغلب لباسهایی گرم و از جنس پارچه های خاص می دوزند و خودشان خیاط دارند. مردم مناطق گرمسیر اغلب لباس سفید و از جنس کرباس می پوشند. هرکس می تواند لباس محلی و قومی خود را پوشیده و کسی نمی تواند مانع این پوشش شود. این لباس نماد تنوع قومی بوده و اما این اصل هم فراموش نشود که هرچند تعداد اقوام زیاد است ولی اتحاد دارند و از هم جدا نیستند.

نتیجه گیری: ایران سرزمینی بزرگ و دوست داشتنی است که مردمش باید همواره متحد باشند و بدانند که تعدد قوم و لباس مانع وحدت و اتحاد و یک پارچگی نمی گردد. همیشه و در همه جا زیر سایه انقلاب هستند و با یک هدف در حرکت هستند.

انشاهای پیشنهادی:
انشا در مورد ثروت های ملی ایران
و
انشا در مورد جاهای دیدنی ایران

✅ به پایان انشا در مورد لباس های محلی ایران رسیدیم. برای درج دیدگاه می توانید از بخش نظرات در انتهای همین مطلب استفاده نمایید.