جواب در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم تجربی و ریاضی ؛ در این مقاله به پاسخ و جواب سوالات تمرین در میان تارنماها صفحه ی 100 فصل سوم پوشاک ، نیازی پایان ناپذیر کتاب شیمی یازدهم تجربی و ریاضی فیزیک متوسطه دوم پرداخته ایم. در ادامه با بخش آموزش و پرورش ماگرتا همراه ما باشید.
همچنین بخوانید: جواب خود را بیازمایید صفحه ۹۹ شیمی یازدهم
پاسخ و حل در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم تجربی و ریاضی
با مراجعه به منابع اینترنتی معتبر درباره نام و ویژگی‌های برخی پوشاک اقوام ایرانی اطلاعاتی جمع آوری و به کلاس گزارش کنید.
تحقیق درباره نام و ویژگی های برخی پوشاک اقوام ایرانی
جواب در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم فصل سوم :
لباس محلی به لباسی گویند که افراد بومی یک منطقه می‌پوشند. این لباس معمولاً برگرفته از آداب و رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه است. کشور ایران به دلیل قدمت بالا و گذشته ای سرشار از فرهنگ غنی، از جمله کشور هایی است که در هر نقطه آن قومیت و فرهنگ منحصر به فردی را می توان دید. تجمع اقوام در ایران از نشانه های وحدت ملی و یک دلی همه اقوام با همدیگر است.
لباس محلی بختیاری: بختیاری ها در جنوب غربی ایران در استان‌های چهار محال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد و لرستان زندگیم می کنند. گویش آن ها بختیاری نام دارد و به دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم می‌شوند. لباس قبیله عشایری بختیاری بستگی به شرایط آب و هوایی که ممکن است در طول مهاجرت با آن روبرو شوند، نسبتا متنوع است. مردان شلوار های گشادی که در مچ پا تنگ می شوند و کلاه های پشمی دارند و از چوقا (نوعی بالاپوش مردانه) استفاده می کنند. دامن های رنگارنگ و لایه بندی شده با جلیقه هایی ست شده، برای زنان رایج است. زنان روسری های بلندی دارند که با طرح های دستی تزئین می کنند.
لباس محلی قشقایی: قشقایی ها از ایلات ساکن منطقه فارس هستند. قشقایی ها کوچ نشینند. مردانشان به دامپروری و پرورش اسب و زنانشان به قالیبافی اشتغال دارند. پوشاک بانوان قشقایی عبارت است از کلاهکی شبیه به کلاهک بانوان بختیاری، یک روسری پارچه ای سه گوش و بزرگ توری به رنگ‌های سفید، زرد، یا کرم که قسمت جلوی آن را به شکل نیم دایره در می آورند، دستمالی به نام کلاغی که آن را دور سر و پیشانی می پیچند و با آن روسری را محکم می کنند، پیراهنی بلند که در دو طرف چاک دارد، « ارخالق » قشقایی که نوعی قباست و از پارچه های مخمل یا زری دوخته می شود و لبه آن نوار دوزی می گردد، شلیته هایی پرچین و گلدار که به آنها تنبان می گویند و چند تا از آنها را روی هم می پوشند. تنبان رویی توری است و در حاشیه آن نوار مشکی پرچینی دوخته می شود. زنان قشقایی گیوه به پا می کنند.
لباس محلی کردی: کردستان و استان های کرد نشین با فرهنگی غنی و اصالتی خاص در میان همگان شناخته شده اند. همانند دیگر اقوام ایرانی از پوششی کامل، غنی، و آمیخته از هنر و فرهنگ استفاده می کنند. در مناطق کرد نشین خوشبختانه همچنان حتی در مناطق شهری از لباس های سنتی خود استفاده می کنند. البته تفاوت هایی از لحاظ ظاهری لباس های کردی در شهر های مختلف با همدیگر داشته اند. البته نقطه مشترک تمامی این لباس ها سادگی آن ها می باشد.
لباس های کردی از قسمت های مختلفی تشکیل می شود که هر قسمت کاربردی بجا دارد. اغلب مردان شلواری گشاد به نام “پاتول” می پوشند. نیم تنه های مختلفی به نام های “چوخه” و “ملکی” به تن می کنند. بر سرخود پارچه ای به نام “دستار” می پیچند و یا کلاهی به نام “پیچ وکولاو” با تقش و نگار هایی زیبا بر سر می گذارند. پوشش زنان این منطقه نیز بسیار پوشیده و نشانگر فرهنگ اصیل آن ها می باشد. زنان غالبا شلواری گشاد از جنس حریر بر پا می کنند که به آن “جافی” می گویند. شالی به کمر می بندند و نیم تنه ای به نام “کلنجه” بر تن می کنند. روسری بلندی به نام “کلکه” یا کلاهی به نام “کلاو” بر سر می گذارند. از ویژگی های چشم گیر لباس های کردی، رنگ های شاد و جذاب آن ها می باشد.
لباس محلی آذری: دیار آذربایجان از قدیم تاکنون، مهد فرهنگ و هنر و زیبایی بوده است. استان های آذری زبان هر ساله میزبان گردشگران و مسافران زیادی بوده و با آب و هوای خوش و فرهنگ دیرینه خود زبانزد گردشگران می باشد. لباس در فرهنگ آذری از قرن ها پیش نمادی از فرهنگ و هنر این سرزمین بوده است. در سال های اخیر استفاده از لباس های محلی در زندگی روزمره شهر نشینان کمرنگ تر شده ولی همچنان در مراسم ها و آئین های مختلفی رنگ و بوی خود را حفظ کرده و مورد استفاده قرار می گیرد. خصوصا روستاییان و عشایر همچنان با همان لباس های اجداد خود که نشانه ای از شجاعت و دلاوری است ظاهر می شوند.
لباس اصیل آذربایجانی نشان‌دهندهٔ وضعیت تأهل و سن می‌باشد که رقص آذربایجانی با لباس آذربایجانی به اجرا درمی‌آید. از قرن بیستم به بعد، لباس آذربایجانی در شهرها کاربرد خود را از دست داده و حالت مدرنیته به خود گرفته‌است؛ ولی عموماً در مناطق عشایری و روستایی و مناطقی که اهالی آذربایجانی سکونت دارند، به مانند سابق کارکرد خود را حفظ کرده است.
لباس های مخصوص بانوان همه ویژگی های یک پوشش کامل را داشته است. جوان تر ها با رنگ های شاد و شادی بخش، با دور دوزی ها و نقش نگارهای زیبا و همچنین جنسی از ترمه و ابریشم لباسی بر تن می کردند. زنان این خطه کلاهی بر سر خود می گذاشتند به نام “برک”. زنان با سن بالاتر غالبا سربندی روی روسری خود می بستند که به آن “یایلیق” می گویند. مردان این سرزمین با پوشیدن کت های بلند و گذاشتن کلاهی پشمی بر سر، در کنار سادگی در پوشش از اصالت بالای خود می گویند.
جواب در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم فصل سوم :
لباس محلی لری: مردم لر بیشتر در مناطق غرب و جنوب غربی ایران زندگی می کنند. آن ها دارای تقسیم بندی هایی هستند که مهم ترین آن ها به لر بزرگ و لر کوچک معروف هستند. در مقایسه با مردان لر، که به رنگ های خنثی در لباس های خود علاقه مند هستند، زنان به سمت رنگ های روشن، با نوار های که روی کت هایشان قرار دارد می روند. بانوان جلیقه ای روی پیراهنشان می پوشیند و روسری بلندی دارند که شانه، گردن و سرشان را می پوشاند.
لباس محلی خوزستانی: شاید هر کدام از ما در سفرهایی که به استان های مختلف می رویم، علاقمند به پوشیدن لباس های محلی آن منطقه باشیم. حتی برای گرفتن عکسی یادگاری لحظه ای لباس بومیان آنجا را می پوشیم. لباس های مردم در گوشه و کنار سرزمین ما نشان از عقاید، آداب و رسوم و جغرافیای آن منطقه می باشد. در جنوب کشور و استان “خوزستان” به دلیل گرمای طاقت فرسای هوا پوششی متفاوت از دیگر مناطق به چشم می خورد. مردان خوزستانی لباسی بلند و غالبا سفید رنگ که تا مچ پاها کشیده می شود را به نام “دشداشه” می پوشند.
البته تفاوت هایی در ظاهر دشداشه ها دیده می شود، دشداشه های یقه دار و بدون یقه. لباسی نخی از جنس پشم به نام “خاچیه” یا “بشت” نیز مرسوم است بر روی دشداشه می پوشند. این روپوش که یقه دوزی های زیبایی دارد در بین مردان مرسوم بوده و به رنگ های مختلفی دیده می شود. برای حفاظت از سر و گردن و صورت پارچه ای بلند به نام “چفیه” بر روی سر خود می اندازند. چفیه در رنگ های سفید، سیاه و سفید و سبز رنگ می باشد. حلقه ای نخی بافته شده و ضخیم به نام”عقال” بر روی چفیه و سر قرار می گیرد و نگهدارنده چفیه بر روی سر می باشد.
همانند دیگر مناطق در خوزستان نیز پوشش زنان پوششی زیبا، کامل و اسلامی بوده و آمیخته ای از فرهنگ و اعتقادات این سرزمین است. “عبایه” یا همان”عبا” چادری مشكی رنگ و آزاد است كه در طرفین آن دو بریدگی آستین مانند وجود دارد. این چادر در بین زنان خوزستانی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. روسری بزرگی به نام “شیله” در پوشش زنان خوزستانی دیده می شود. این روسری که بسیار نازک و غالبا جنسی ابریشم گونه دارد، پوششی برای پوشاندن سر و سینه می باشد. “چِلاب” گیره ای نقره ای رنگ و یا طلایی می باشد که برای محار کردن “شیله” بر روی سر از آن استفاده می شود. “عُصابه” پارچه ای سیاه رنگ است كه اغلب زنان میانسال به دور سر خود می بندند.
لباس محلی استان فارس: لباس های محلی استان فارس از زیباترین جاذبه های فرهنگی سراسر ایران است. یک نمونه از لباس های محلی و سنتی مردم استان فارس لباس عشایر است. لباسی که شاید برای گردشگری ایران همچون یک برند معروف ظرفیت تبلیغ داشته باشد. هنوز هم میان عکس ها و تصاویر سیاحان خارجی در ایران می توان لباس های عشایر را یافت و همین موضوع نشان می دهد لباس ها چقدر می توانند در وجهه و بازتاب فرهنگ ایران موثر باشند. پوشاک زنان عشایر شامل کلاهک، آرخالق، تنبان، پاپوش، روسری، پیراهن، دامن(قر) است که بیشتر در رنگ های بسیار شاد و متنوع و الهام گرفته از طبیعت تهیه می شود. پوشاک مردان عشایر نیز شامل کلاه، پیراهن، آرخالق، شال کمر، چقه و کپنک است. لباس عروس ها در جنوب فارس توسط زنان هنرمند شهر اوز تهیه می شود؛ کاری که به نام خوس بافی می خوانند و رونق خوبی دارد.
جواب در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم فصل سوم :
لباس محلی کهگیلویه و بویراحمد: لباس محلی زنان کهگیلویه و بویراحمد، جلوه گری رنگ ها بر دامنه زاگرس است. پوششی سرشار از رنگ ها و پارچه های زیبا که شمایل شگفتی به زنان این استان بخشیده است. جالب این که پایبندی به استفاده از لباس محلی حتی میان زنان شهرنشین این استان علاوه بر زنان روستایی و عشایری دیده می شود و با قدم زدن در خیابان های شهرهای این استان مانند یاسوج، سی سخت، گچساران و… این موضوع بخوبی مشاهده می شود. در پایین لباس های زنان بویراحمدی شیار های بسیار زیبا و قیمتی دوخته می شود که این در زمان هخامنشیان نیز رایج بوده است. لباس زنان از گران ترین پارچه ها تهیه و به صورت بسیار زیبا طراحی شده است.
لباس محلی استان گیلان: لباسهای محلی زنان گیلان را می توان به سه بخش شرق، غرب و مرکز تقسیم بندی کرد که لباس زنان شرق گیلان به لباس “قاسم آبادی” ، زنان غرب گیلان “تالشی” و لباس زنان مرکزی گیلان با عنوان “رسوخی” معروف است. لباس قاسم آبادی از قدیمی ترین و اصیل ترین لباس های ایران و مشرق زمین است.
این لباس شامل یک روسری زیرین به نام (مندیل) که به جای آن از کلاه نیز استفاده شده و با تعداد زیادی سکه در قسمت پیشانی تزیین می شود، جلیقه این لباس به مانند جلیقه های دیگر بوده با فرق این که با سکه تزئین شده است. پیراهن لباس قاسم آبادی تفاوت خاصی با پیراهن های نقاط مختلف گیلان دارد. دامن آن نیز از پارچه ساده و یا گل دار که روی آن با فرم استانداردی نواردوزی شده تشکیل می شود.
اما لباس قاسم آبادی تنها یک نمونه از مدل های متنوع لباس بانوان گیلانیست. چند نمونه معروف دیگر از پوشش مردم گیلان زمین عبارتند از: لَچَک که همان روسری یا سربند مخصوص زنان گیلانی است. چادر شب پارچه ای زیبا و رنگارنگ است که قدمت بسیار طولانی دارد و نسل به نسل دختران بافت آن را از مادران خود آموخته اند. چادر شب نوعی کمرپیچ برای زنان محلی گیلان و مازندران به حساب می آید.
الجاقبا پوشش دوخته شده ای از مخمل یا پارچه چادر شب است که پـوشش زنان در کوهستانهای شرقی و قاسم آباد بوده است. شلیته یا کوتاه تومان (تنبان) دامنی کوتاه و پرچین است که به آن “گرد تومان” نیز می گویند. دامن، دراز تومان واژه ایسـت که برای دامن بلند چین دار در مرکز و شرق گیلان استفاده می شود در غرب گیلان تالشی‌ها آن را “شلار” می گویند.
لباس محلی زن گیلانی به واسطه تنوع رنگ و نوع پوشش یکی از بهترین انواع لباسهای محلی ایران است که باید به عنوان یکی از نشانه‌های هویت ملی حفظ و ماندگار شود.
لباس محلی بلوچی: قوم بلوچ در جنوب شرقی سیستان و بلوچستان و در مرزهای پاکستان و افغانستان زندگی می کنند. لباسهای سنتی این منطقه به همین ترتیب کمی شبیه به لباس های معمول کشورهای همسایه هستند. زنان همراه با شلوار و لباس های رنگارنگی که تا زانو هستند دیده می شوند. آن ها معمولا دستبند طلا، گردنبند و زیورآلات دیگری دارند و شالی بلند می پوشیند که سر و شانه های خود را پوشش می دهد. همچنین شلوارشان با لباس به یک شکل می باشد. لباس محلی مردان بلوچی شلوار بلند، پیراهن هایی شبیه به دشداشه و عمامه می باشد. به دلیل گرمای آن منطقه لباس های مردان سفید هستند.
جواب در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ شیمی یازدهم فصل سوم :
لباس محلی خراسان: در استان خراسان، اعم از جنوبی، رضوی و شمالی، تنوع بالایی در نوع پوشش آن ها دیده می شود. به دلیل وجود طوایف مختلف در این استان صحبت در مورد پوششی خاص در این منطقه کاری بسیار دشوار خواهد بود. مهاجرین بسیاری از جمله ترکمن ها، بلوچ ها، عرب ها به این استان طی سالیان دراز و همچنین وجود تنوع بالای فرهنگ ها در نقاط مرز نشین این استان با نقاط مرکزی آن باعث تنوع پوشش در این استان ها شده است که قطعا در مقاله ای جداگانه به صورت تخصصی درباره فرهنگ و لباس در این استان صحبت خواهیم کرد.
لباس محلی ترکمن: ترکمن ها از اقوام ساکن در شمال ایران هستند. لباس های سنتی این مردمان که از سال های دور تا کنون مورد استفاده قرار می گیرد همانند دیگر اقوام انواع مختلفی دارد. مردان ترکمن ردایی بلند تا زیر زانو به نام “دون” بر تن می کنند که در رنگ های متفاوتی از جمله قرمز و زرد دیده می شود. “چاکمن” نیز بالاپوشی است که از کرک شتر ساخته می شود. در فصول سرد سال از لباسی به نام “ایچمک” استفاده می کنند. برای دوخت “ایچمک” از پوست حیوانات مختلفی استفاده می شود. مردان ترکمن کلاه های بسیار زیبا و متفاوتی را بر روی سر خود می گذارند از جمله”دومه تلپک” و “بوخار تلپک” که از معروف ترین آن می باشد.
زنان ترکمن نیز همانند دیگر اقوام ایران زمین همیشه رنگ های شاد و زیبایی را برای لباس های خود انتخاب کرده اند. پیراهن های ابریشمی بسیار زیبا و بزرگی كه قالبا به رنگ قرمز می باشد به اسم “قیرمیز کونیک” به تن می کنند. بر روی پیراهن خود بالاپوشی به نام “چابیت” می پوشند. در لباس های تركمن ها سوزن دوزی های زیبایی چشم نوازی می کند. جایگاه زیور آلات در بین زنان ترکمن بسیار مشهود است.
همچنین بخوانید: جواب تمرین های دوره ای فصل ۲ دوم شیمی یازدهم
توجه: شما دانش آموز پایه یازدهم رشته های نظری ریاضی فیزیک و تجربی می توانید برای دسترسی سریع و آسان تر به جواب تمرینات و سوالات فصل های اول و دوم و سوم کتاب شیمی یازدهم متوسطه دوم ، در انتهای عنوان خود عبارت «ماگرتا» را نیز در گوگل جستجو کنید.
✅ در انتها امیدواریم که مقاله توضیح و جواب سوال های در میان تارنماها صفحه ۱۰۰ فصل سوم شیمی یازدهم تجربی و ریاضی ؛ برای شما دانش آموزان عزیز مفید بوده باشد. سوالات خود را در بخش نظرات بیان کنید.
