جزیره نخل دبی ، آخرین حد از لوکس بودن و جذابیت

جزایر نخل دبی در واقع جزیره نیستند و همه‌ی آنها از طریق پل‌هایی به زمین اصلی متصل شده اند. جزیره نخل دبی در ۵ کیلومتری زمین اصلی دبی، در خلیج همیشه فارس واقع شده‌اند. این جزایر، بزرگ‌ترین جزایر ساخت دست بشر در دنیا هستند و جزو معدود سازه‌هایی که از فضا قابل مشاهده‌اند.

[su_highlight background=”#ff6d70″] در ساخت جزیره نخل از 7 میلیون تن سنگ استفاده شده است[/su_highlight]

دبی، بزرگ‌ترین بخش از امارات متحده‌ی عربی، با مساحتی دو برابر لندن، به لحاظ اقتصادی یکی از ثروتمندترین مناطق جهان است. با این حال، این شهر اخیرا با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند. انتظار می‌رود که تمام ذخایر نفتی دبی به زودی به پایان برسند. بنابراین اکنون دبی به یک منبع درآمد جدید نیاز دارد.

برای حل این مشکل، شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی، یک برنامه‌ی ۲ میلیارد دلاری برای تبدیل دبی به لوکس‌ترین و بهترین مرکز تفریحی جهان( جزیره نخل دبی ) ارائه کرده است. برای دستیابی به این هدف او تا کنون توانسته زمین‌های گلف متعد، بلندترین ساختمان‌های جهان و تعدادی جزیره‌ی مصنوعی از جمله نخل جمیرا را بسازد.

یکی از اصلی ترین دلایل ساخت جزیره نخل دبی را می توان جذب حداکثری گردشگران از سراسر دنیا دانست. هر چند که دبی بزرگترین شهر امارات است و از نظر جذب گردشگری یکی از قطب های مهم و زیبا در سراسر دنیا به حساب می آید.

جالب است بدانید شهر دبی سالانه 5 میلیون نفر گردشگر دارد. اما با احداث و ساخت جزیره نخل دبی این تعداد حتی می تواند به 15 میلیون نفر نیز برسد چرا که از طریق این جزایر زیبا و دیدنی وسعت ساحلی دبی بیشتر شده و گنجایش بیشتری برای گردشگران خواهد داشت. هر چند که افزایش مکان های تفریحی و مراکز خرید در این جزایر دیدنی نیز در رشد صنعت گردشگری دبی بی تأثیر نخواهد بود.

دبی با در اختیار داشتن مراکز خرید مجلل، هتل‌های متعدد، اقامتگاه‌های تفریحی لوکس و سواحل زیبا، همواره یکی از مقاصد گردشگری محبوب برای ثروتمندان بوده است. سالانه ۵ میلیون گردشگر به این شهر سفر می‌کنند. شیخ محمد بن راشد آل مکتوم تصمیم داشت که این آمار را به ۱۵ میلیون گردشگر برساند.

اما مشکل بزرگی بر سر اجرای این طرح وجود داشت. دبی تنها ۷۲ کیلومتر خط ساحلی دارد. برای حل این مشکل، جزیره‌ای شبیه به درخت نخل در سال ۲۰۰۶ ساخته شد و نخل جمیرا نام گرفت. این جزیره خطوط ساحلی دبی را ۵۶ کیلومتر افزایش داد.

طرح ساخت جزیره نخل دبی ، فوق‌العاده بود. چندین هتل لوکس، مراکز خرید، رستوران‌ها و خانه‌های مسکونی متعددی در این جزیره ساخته شدند. گرچه برنامه‌ریزی اولیه برای این جزیره، ساخت آن با استفاده از بتن بود اما برای ایجاد ظاهری طبیعی‌تر برای این جزیره، تصمیم بر آن شد که آن را از شن و ماسه بسازند.

برای ساخت جزیره نزدیک به ۱۰۰ میلیون متر مکعب شن و ماسه نیاز بود. ۵.۵ میلیون متر مکعب سنگ برای ساخت موج شکن به منظور حفاظت از جزیره استفاده شد.

در سال 2001 پروژه ساخت اولین جزیره از جزیره نخل دبی آغاز شد، بعد از به کارگیری بهترین مهندسان در سراسر دنیا و تحقیق و بررسی بر روی منطقه مورد نظر در آب های نیلگون خلیج فارس برای برپایی جزایر مصنوعی دبی، مناسب ترین مکان انتخاب شد. پس از ساخت موج شکنی 11 کیلومتری مراحل احداث و ساخت جزایر را شروع کردند.

این جزایر مصنوعی از طریق پل هایی به زمین دبی متصل شده اند و از مصالح مختلفی از جمله شن و ماسه در ساخت آن ها استفاده شده تا جلوه ای طبیعی تر داشته باشند. طرح اولیه جزیره به شکل نخل با استفاده از ماسه دریایی پی ریزی شد و پس از آن برای ساخت ساختمان ها، هتل ها و دیگر مکان های مورد نظر در جزیره دست به کار شدند. ایجاد خطوط آب، برق، گاز و تلفن نیز انجام شد. پس از اتمام ساختمان ها و تعبیه شبکه حمل و نقل مناسب جزیره جمیرا، خانه ها ظرف مدتی کوتاه به فروش رسیدند.

برای حصول اطمینان از موفقیت این پروژه‌ی بلندپروازانه، بهترین مهندسان از سراسر دنیا به کار گرفته شدند که در این گروه تعداد مهندسان هلندی بیشتر از سایر کشور ها بود. چرا که کشور هلند به پروژه‌ی احیای زمین و افزایش ۳۵ درصدی زمین‌های مصنوعی‌اش شهرت دارد.

برای شروع کار جزیره نخل دبی ، مهندسان ابتدا قدرت طوفان‌های دریایی و میزان افزایش سطح آب بر اثر افزایش دمای کره‌‌ی زمین را به دقت محاسبه کردند. گروه تحقیق به این نتیجه رسیدند که مکان انتخاب شده مناسب است و خطرات ناشی از امواج دریا بر اثر جزر و مد را کاهش می‌دهد. ساخت موج‌شکن ۱۱ کیلومتری در سال ۲۰۰۱ آغاز شد.

گرچه گردشگری دبی بعد از حادثه‌ی یازده سپتامبر ضربه خورد اما این پروژه جزیره نخل دبی متوقف نشد. در ساخت این جزایر، ماشین آلات ساختمانی متعددی از جمله بیل هیدرولیکی، جرثقیل، دامپر و بارج به کار گرفته شد. شاخه‌های برگ‌مانند این جزایر، بیشترین خط ساحلی را برای آن فراهم کرده‌اند، به همین دلیل است که این جزایر به شکل درخت نخل طراحی شده‌اند.

سرانجام در سال ۲۰۰۳، ساخت این جزیره به پایان رسید. اکنون زمان شروع به ساخت خانه‌ها و سایر ساختمان‌ها در جزیره بود.

اولین چالشی که مهندسان با آن مواجه شدند، قرار دادن ماسه در بستر دریا برای ساخت موج‌شکن بود. پیدا کردن ماسه‌ی مناسب برای این کار، مسئولیت سنگینی بود چرا که ماسه‌های بیابان دبی برای این کار مناسب نبود. در نهایت به جای استفاده از ماسه‌ی بیابان از ماسه‌های دریا استفاده شد چرا که هم درشت‌تر و هم در برابر آب مقاوم است. در شرایطی که دریا کاملا آرام بود، حجم زیادی از ماسه‌های بستر خلیج فارس استخراج شده و در محل ساخت جزیره انباشته شدند. برای اینکه ماسه‌ها در همان محل باقی بمانند، تکه‌های بزرگ سنگ روی آنها قرار داده شده‌اند.

در حالی که اساس جزیره نخل دبی از ماسه و تخته‌سنگ تشکیل شده، حفاظت اصلی از آن برعهده‌ی تخته‌سنگ‌های بزرگی است که هر کدام ۶ تن وزن دارند که از معادن سنگ متعددی از اطراف امارات متحده‌ی عربی، استخراج شده‌اند. با استفاده از این سنگ‌ها و صخره‌ها، ارتفاع موج‌شکن ها به ۴ متر بالاتر از سطح دریا رسیده است. زمانی که ساخت موج‌شکن به پایان رسید، ساخت و ساز داخل جزیره آغاز شد. ماشین آلات مخصوص با سرعت ۸۰۰۰ تن بر ساعت، ماسه را به این جزایر تزریق کرده‌اند.

برای حصول اطمینان از این که ماسه‌ها در جای درست تزریق می‌شوند و شکل درخت نخل جزایر به خوبی حفظ می‌شود، از یک ماهواره‌ی خصوصی با فناوری GPS استفاده شده است.مهندسان در جریان ساخت جزیره نخل دبی با مشکل دیگری نیز روبه‌رو شدند. آنها دریافتند که آب تازه‌ی دریا به درستی نمی‌تواند در شاخ و برگ‌های داخلی جزیره جریان پیدا کند که موجب راکد ماندن آب می‌شود و زیان‌های بعدی را به دنبال دارد. بنابراین تصمیم گرفتند تا حلقه‌ی بیرونی جزیره را به دو قسمت تقسیم کنند. به این ترتیب آب به راحتی می‌تواند از قسمت‌های بیرونی وارد شود و از راکد ماندن آب قسمت‌های داخلی، جلوگیری می‌شود.

انتخاب مهندس

برای ساخت چنین پروژه‌ی عظیمی، باید بهترین مهندسان جهان گردآوری می‌شدند. مقامات دبی در جستجوهای خود به مهندسان هلندی رسیدند که سابقه‌ی افزایش ۳۵ درصدی زمین کشور هلند را در کارنامه داشتند.

اولین مأموریت مهندسان هلندی پس از عقد قرارداد، اثبات قابلیت ساخت جزیره نخل دبی در آب‌های خلیج فارس بود.فاکتورهای اولیه که برای تصمیم‌گیری درباره‌ی توانایی ساخت جزیره باید بررسی می‌شدند، قدرت موج‌های منطقه و همچنین افزایش ارتفاع آب بر اثر گرمایش کره‌ی زمین بود. جزرومدهای عظیم منطقه‌ی محل فعالیت هم یکی دیگر از مشکلات محاسباتی مهندسان بود.

فاکتورهای طبیعی گفته شده، در هر منطقه از جهان می‌توانند مرگ‌بار باشند، اما دبی شهر خوش‌شانسی بود که ساحلش، تاحدودی اثرات کمتری از پدیده‌های طبیعی مذکور می‌گرفت.تیم تحقیقاتی هلندی در ابتدا به این نتیجه رسیدند که خلیج فارس عمق کوتاهی دارد و به‌همین دلیل امواج سهمگین به آن برخورد نمی‌کنند. البته آن‌ها از همان ابتدا ایده‌ی ساخت موج‌بند یا همان منحنی محافظه را به ارتفاع ۳ متر و طول ۱۱.۵ کیلومتر ارائه کردند.

زیرساخت ماسه‌ای

هلندی‌ها قبلا برنامه‌های متعددی برای پاشش ماسه‌های کف دریا اجرا کرده بودند، اما پروژه‌ای با چنین ابعاد در ذهن هیچ‌کدام از شرکت‌ها نمی‌گنجید. به‌علاوه شکل منحنی‌های مورد نظر نیز فرایند را بیش‌ازپیش‌ دشوار می‌کرد. خط و معیار ساحلی یا سازه‌ی الگویی دیگری در منطقه وجود نداشت و مهندسان باید تنها از روی طرح‌های اولیه‌ی خود، ساحل را به‌مرور ایجاد می‌کردند.

راهکار نهایی برای ساخت دقیق هلال‌های مورد نظر، استفاده از فناوری جی‌پی‌اس تفاضلی (DGPS) بود. این فناوری نسبت به GPS عادی دقت بالاتری دارد (۱۵ متر دربرابر ۱۰ سانتی‌متر به‌صورت کلی).

مهندسان در مراح بعدی برای افزایش دقت طراحی از کارگرانی استفاده کردند که مسیر ساحل ایجاد شده را طی می‌کردند تا خطوط آن مشخص شده و در صورت نیاز برای اصلاح آن‌ها برنامه‌ریزی شود.

فرایند اصلاح خطوط ساحل به این صورت انجام شد که ۵ نفر به‌صورت روزانه کل جزیره را با پیاده‌روی طی کرده و گجت‌های غول‌پیکر ارسال و دریافت سیگنال‌های GPS را با خود حمل می‌کردند.

سیستم ماهواره‌ای مورد استفاده برای پروژه جزیره نخل دبی تحت مالکیت شخصی شاهزاده‌ی دبی بود که با سیستم‌های دقیق نظامی آمریکا و روسیه مقابله می‌کند. ثبت گزارش از سیگنال‌های جی‌پی‌اس، ارتفاع و شکل منحنی ساحل را مشخص می‌کرد. مهندسان براساس گراف‌های ترسیم شده دستور پاشش ماسه‌ی بیشتر یا برداشتن سطحی از آن را صادر می‌کردند.

فناوری DGPS برای تنظیم شکل هلال‌ها استفاده شدعلاوه‌بر مشکلات مهندسی و علمی که در پروژه وجود داشت، فشار برای اتمام هرچه سریع‌تر جزیره نخل دبی مهندسان را در شرایط دشواری قرار داده بود. آن‌ها باید ساخت جزیره را در مدت ۳ سال به پایان می‌رساندند. به‌همین دلیل شرکت پیمانکار شاخه‌های داخلی جزیره تصمیم گرفت تا هم‌زمان با ساخت هلال محافظ، زیرساخت ماسه‌ای زیر سطح دریا را برای شاخه‌های جزیره شروع کند.

شرکت‌های سازنده‌ی هلال و نخل به‌صورت هم‌زمان کار خود را ادامه دادند و پس از ۸ ماه، نخل برای خارج شدن از سطح دریا آماده شد. پس از گذشت یک سال از شروع پروژه، دوسوم از هلال محافظ کامل شد. در آنجا بود که مشکل گردش آب کشف شد و برش‌های ۱۰۰ متری در هلال ایجاد شدند. اکنون این برش‌ها با استفاده از پل به هم متصل می‌شوند.پس از آن که ماسه‌ی لازم از زیر دریا روی هم انباشته شد، باید فشار لازم به آن وارد می‌شد تا زمین برای ساخت اولین ساختمان‌ها آماده شود. چنین فرایندی به‌صورت طبیعی به میلیون‌ها سال زمان نیاز دارد.

در صورت اجرای ساختمان‌سازی روی خاک فشرده نشده هم فاجعه‌ای همچون کج شدن برج پیزا دور از انتظار نبود.ماسه‌های کف دریا به‌صورت پاشش روی هم انباشته شده بودند. هما‌ن‌طور که در تصاویر می‌بینید چنین فرایندی ظاهری شبیه به رنگین کمان داشت و ماسه‌های انباشته شده فشاری را متحمل نمی‌شدند. به‌خاطر نزدیک بودن مهلت پروژه، فشرده‌سازی باید با سرعت حداکثر انجام می‌شد و استفاده از ماشین‌های سنگین هم به‌خاطر عمیق ۱۲ متری ماسه برای آن کار امکان‌پذیر نبود.

مشکل دیگری که فشرده نبودن ماسه‌ها را تهدید می‌کرد، قرارگیری دبی در لبه‌ی منطقه‌‌ای زلزله‌خیز بود. اگر ماسه‌ها به‌خوبی فشرد نمی‌شدند و زمین‌لرزه‌ای رخ می‌داد، امکان حرکت ماسه‌ها و نفوذ آب به میان آن‌ها افزایش می‌یافت. درنتیجه‌ی چنین اتفاقی، پدیده‌ی روان‌گرایی خاک (Soil liquefaction، پدیده‌ای که در آن خاک براثر تنش زیاد، رفتاری شبیه به مایع از خود نشان می‌دهد) رخ می‌دهد که کل جزیره را غرق خواهد کرد.درنهایت از فرایند فشرده‌سازی لرزه‌ای (Vibro Compaction) برای فشرده کردن و بالابردن مقاومت ماسه‌ها استفاده شد. در این روش، یک چگالی ماسه‌ها با استفاده از ترکیب آب و هوای فشرده افزایش می‌یابد. برای اجرای این فرایند، ۲ هزار سوراخ در سطح جزیره ایجاد شد که ۸ ماه زمان برد.

مشکلات زیست‌محیطی

ساخت جزیره نخل دبی با چنین ابعادی در منطقه‌ی خلیج فارس، قطعا تغییراتی اساسی در اکوسیستم طبیعی منطقه ایجاد می‌کند. به‌همین دلیل سازمان‌های قانونی و مردمی حافظ محیط زیست پیش از شروع پروژه و در جریان آن، محدودیت‌های طراحی و ساخت را برای مهندسان اعمال کرده و نظارت‌های لازم را نیز پیاده‌سازی کردند.

تعدادی از سرمایه‌گذاران اصلی پروژه و شرکت نخیل، بانک‌های معتبر جهانی بودند. آن‌ها از اصول و قواعدی معروف به «اصول استوا» (Equator Principles) پیروی می‌کنند که حفاظت محیط زیست را وظیفه و اولویت اول شرکت‌های تحت حمایت قرار می‌دهد. به‌همین دلیل اگر شرکت‌ها قوانین مورد نظر را در فرایند طراحی و ساخت پروژه‌های خود پیاده‌سازی نکنند، سرمایه‌گذاری بانک‌ها نیز لغو خواهد شد.

شرکت‌هایی که تحت سرمایه‌گذاری بانک‌های مذکور قرار دارند، باید گزارش‌هایی به‌نام «گزارش تأثیر بر محیط زیست» هم ارائه کنند که تأثیرات محیطی را به‌صورت منظم به قانون‌گذاران اعلام کند. نکته‌ی حائز اهمین در پرونده‌ی نخل جمیرا این بود که با وجود الزام به آماده کردن گزارش، فرایند ثبت کردن آن انعطاف بیشتری داشت. درنتیجه شرکت نخیل گزارش EIR را آماده کرده بود، اما هیچ مرجع قانونی تاکنون دریافت گزارش مذکور را تأیید نکرده است.

انجمن‌ها و سازمان‌های متعدد اعتراض خود را به شرکت نخیل و پروژه جزیره نخل اعلام کرده‌اند. دلیل اصلی اعتراض آن‌ها، عدم ثبت گزارش بوده است. نخیل اعلام کرده بود که EIR را برای هر سازمان یا شخص علاقه‌مند ارسال می‌کند، اما هیچ‌یک از سازمان‌های مذکور با وجود درخواست گزارش، سندی دریافت نکرده‌اند. بخش دیگری از تخلفات نخیل نیز ادعا می‌کند که آن‌ها پس از تصمیم‌گیری‌های نهایی درباره‌ی فرایندهای مرتبط با محیط زیست، خبر آن را به سهام‌داران می‌داده‌اند که خلاف قوانین EP بوده است.

ساختن خانه‌ها در نخل جمیرا (Palm Jumeirah)

برای ساخت ۴۵۰۰ خانه در کنار چندین هتل، مرکز خرید، اقامتگاه تفریحی و یک شبکه‌ی حمل‌و‌نقل کارآمد درجزیره نخل دبی برنامه‌ریزی شد. اما این مرحله نیز چندان ساده نبود. چرا که ماسه‌های سست و غیر فشرده، فونداسیون مناسبی برای ساخت و ساز نیستند. به علاوه این ماسه‌ها به سادگی بر اثر زمین‌لرزه استحکام خود را از دست داده و موجب غرق شدن تمام جزیره می‌شوند.

برای حل این مشکل، مهندسان برای افزایش تراکم و استحکام ماسه‌ها تا عمق ۱۲ متری از روش تراکم ارتعاشی استفاده کردند.مرحله‌ی افزایش تراکم فونداسیون نزدیک به ۸ ماه طول کشید. پس از این مدت، زمین برای ساخت بناهای مختلف، استحکام لازم را پیدا کرد.

کارگران، خطوط گاز، لوله‌کشی آب، سیم‌کشی برق و خطوط تلفن مورد نیاز را نصب و اجرا کردند و خانه‌ها، هتل‌ها و مراکز خرید به تدریج ساخته شدند. تمامی خانه‌های جزیره‌ی نخل جمیرا در مدت سه روز به فروش رفت. در ابتدا این جزیره برای زندگی ۶۰ هزار نفر در نظر گرفته شده بود اما پس از مشاهده‌ی استقبال از خرید خانه‌ها، این مقدار دو برابر شد با وجود این که قیمت خانه‌ها بسیار بالا بود. قیمت خانه‌ها در نخل جمیرا بیشتر از ۲ میلیون درهم امارات یا ۵۵۰ هزار دلار آمریکا بود.

از میان معروف‌ترین ساکنان این جزیره می‌توان دیوید و ویکتوریا بکهام و شاهرخ خان بازیگر بالیوود را نام برد.

شیخ محمد بن راشد آل مکتوم پس از مشاهده‌ی موفقیت این جزیره، تصمیم گرفت که دو جزیره‌ی دیگر که از نخل جمیرا بزرگ‌تر باشند، بسازد. تا کنون ساخت جزیره‌ی نخل جبل علی (Palm Jebel Ali) به پایان رسیده و نخل دیرا (Palm Deira)، که از دو جزیره‌ی دیگر بزرگ‌تر است، هنوز در دست ساخت است.

_{تجهیز مورد استفاده برای ساخت صخره مرجانی مصنوعی}

علاوه‌بر آماده‌سازی و مذاکرات پیش از شروع پروژه، در جریان ساخت نخل جمیرا هم باید تعدادی دستورالعمل‌های زیست‌محیطی توسط شرکت نخیل انجام می‌شد. بخشی از قوانین مرتبط با استخدام کارشناسان مربوطه و همچنین استفاده از مواد اولیه‌ای بود که برای محیط زیست خسارتی به‌همراه نداشته باشند. قوانین مذکور در مراحل بعدی توسعه‌ی جزیره نخل دبی همچون ساخت مراکز دیدنی، خانه و ویلا و توسعه‌ی مراکز تجاری هم ناظر بر اجرای پروژه بوده‌اند.با وجود تمام تلاش‌ها، اکوسیستم تأثیراتی از پروژه گرفته است .

به‌خاطر تمامی قوانین و محدودیت‌های زیست‌محیطی در اجرای پروژه جزیره نخل دبی ، نخیل و شرکت‌های پیمانکار باید حداکثر تلاش خود را برای حفظ اکوسیستم اطراف جزیره مصنوعی خود اجرا می‌کردند. پس از اتمام فرایند ساخت، غواص‌ها به‌صورت دوره‌‌ای از محیط پیرامون جزیره بازدید می‌کنند تا شکل‌گیری اکوسیستم جدید پیرامون آن را مورد مطالعه قرار دهند. گزارش‌های اولیه نشان می‌داد که به‌خاطر ماهیت صخره‌ای بخش‌های زیر آب، گونه‌های متعدد آب‌زیان در اطراف جزیره زندگی می‌کنند و حتی گونه‌های جدید هم به آن منطقه اضافه شدند.

علاوه‌بر شکل‌گیری طبیعی اکوسیستم در اطراف جزیره، نخیل تصمیم گرفت تا صخره‌های آبی مصنوعی نیز در اطراف آن ایجاد کند تا هرچه بیشتر به جذب موجودات زنده کمک کند. صخره‌هایی که شبیه به مشهورترین صخره‌های طبیعی جهان ساخته شدند. گونه‌های آبی که به‌خاطر فرایند ساخت از محیط پیرامون جزیره دور شده بودند، با ترکیب مرجان‌های طبیعی و صخره‌های مصنوعی بار دیگر محیط زندگی جدیدی پیدا می‌کردند.

ساخت صخره‌های مصنوعی نیز مانند ساخت جزیره نخل دبی به مطالعات مهندسی نیاز داشت. صخره‌ها باید دربرابر شرایط دشوار طوفان‌های شمال مقاوم می‌بودند و نخیل برای انتخاب بهترین مواد برای آن‌ها، ۵ نوع صخره‌ی مصنوعی را مورد آزمایش قرار داد.

اولین صخره‌ی مصنوعی جزیره‌ی جمیرا به‌نام Runde Reef ساخته شد. ستونی بتنی به ارتفاع ۲.۵ متر به‌عنوان هسته‌ اجرا شد و لوله‌های پلی‌اتیلنی در جهت‌های گوناگون به‌صورت شاخه از آن خارج شدند. قطر کل صخره به ۵ متر می‌رسد. طراحی Runde توسط شرکت کیوتو اینترنشنال تأیید شد. طبق تأییدیه، این طراحی قابلیت جذب گیاهان و جانوران آبزی را داشت. چند نمونه از صخره‌ی مورد نظر در اطراف هلال محاظف نصب شدند که با وجود جذب آبزیان، توانایی مقابله با شرایط آب‌وهوایی را نداشتند. درنهایت پس از چند ماه آزمایش طراحی مخروطی شکل برای صخره Runde انتخاب شد.

انواع دیگر طراحی هم برای ساخت صخره‌های مصنوعی در اطراف جزیره انجام شد. یکی از جالب‌ترین روش‌ها، غرق کردن هواپیما، قایق و کرجی‌هایی بود که مواد شیمیایی آن‌ها پاک شده بود. چنین صخره‌های مصنوعی در دیگر نقاط جهان نیز به‌خاطر حوادث گوناگون ایجاد شده و به محل زندگی آبزیان تبدیل می‌شوند.

از دیگر طراحی‌ها برای ساخت صخره‌های مصنوعی می‌توان به «بیوراک» اشاره کرد که موفق‌ترین نمونه‌ی مورد آزمایش نخیل هم بود. این سازه از چارچوب‌هایی تشکیل می‌شود که قابلیت شکل‌گیری دلخواه دارند. چارچوب اصلی سازه به جریان الکتریکی متصل می‌شود و کلسیم وکربنات موجود در آب دریا را به خود جذب می‌کند. ماده‌ی جذب‌شده بهترین ترکیب را برای زندگی مرجان‌ها ایجاد می‌کند.درکنار صخره‌های مصنوعی، هلال محافظ به‌عنوان ابزاری برای بهبود اکوسیستم و زیست‌گاه‌ها عمل می‌کند که البته توانایی جذب مرجان ندارد.

به‌هرحال طبق مطالعات انجام شده توسط دانشگاه سازمان ملل، اکوسیستم اطراف هلال شامل گونه‌های متعدد آبزیان است. به‌علاوه تالاب‌ها و سواحل جزیره نیز به شکل‌گیری زیست‌بومی برای گیاهان دریایی کمک می‌کند. به‌هرحال شرکت سازنده هم ادعا کرده که نخل جمیرا به افزایش تنوع اکوسیستم آبی منطقه کمک خواهد کرد.

تنها گذر زمان نشان خواهد داد که آیا ساخت جزیره نخل دبی ، تصمیم درستی بوده یا خیر.

یکی از جذاب ترین بخش این جزیره را می توان وجود تونل آبی در زیر جزیره و در دریا دانست که از آن برای رفت و آمد میان جزیره و زمین اصلی استفاده می شود. از طرفی دیگر امکانات تفریحی بسیاری در این جزیره آمادهٔ پذیرایی از گردشگران است. از جمله امکانات گردشگری جزیره نخل دبی می توان به سایت‌های مخصوص غواصی، مراکز خرید بزرگ و لوکس، رستوران‌های متعدد، باغ‌وحش زیر آب، پارک‌های موضوعی، زمین‌های اسکی روی یخ، چشمه های آب معدنی و … اشاره نمود که هر کدام به نوبه خود می توانند برای افراد در سنین و سلایق مختلف مورد استفاده و لذت بخش باشند.

 جزیره نخل جبل علی دومین جزیره از جزیره نخل دبی

یکی دیگر از جزیره نخل دبی، جزیره نخل جبل علی است که پس از جزیره جمیرا مراحل ساخت و احداث آن شروع شد. این جزیره زیبا و لوکس دو برابر جزیره جمیرا مساحت دارد. ای جزیره نیز مانند جزیره زیبای جمیرا 17 شاخه دارد که البته با ابعاد بزرگتر ساخته شده اند. در جزیره نخل جبل علی نیز ساخت چندین ساحل تفریحی، دهکده دریایی، روستای ساحلی، پارک آبی و همچنین موج شکن از جمله موارد اساسی بوده است. وجود خانه های آبی در این جزیره که بین حصارهای اطراف نخل قرار دارند ظاهر بسیار زیبایی به جزیره داده است. از طرفی دیگر ساخت خانه های زیبا بر روی یک بیت غزل از حاکم دبی توانسته ویژگی منحصر به فردی به جزیره جبل علی در میان دیگر جزیره نخل دبی بدهد.

_{نمای جزیره از داخل هتل‌های لوکس}

درنهایت در ماه اوت سال ۲۰۰۱، فرایند ساخت جزیره نخل جمیرا شروع شد و منحنی موج‌شکن به‌عنوان اولین المان در دستور کار قرار گرفت. حملات ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ ضربه‌ی محکمی به صنعت توریسم در غرب آسیا وارد کرد، اما مقامات دبی فرایند ساخت جزیره را متوقف نکردند.

همان‌طور که گفته شد برترین مهندسان جهان برای ساخت جزیره نخل انتخاب می‌شدند. ۱۲۰۰ مهندس خارجی وارد دبی شدند که سابقه‌های درخشانی در کارنامه‌ی خود داشتند. از ساخت فرودگاه بین‌المللی هنگ کنگ و مرکز صنعتی سنگاپور، تا نورث رود در هلند، از دستاوردهای این مهندسان خارجی بود. البته هیچ‌یک از مهندسان سابقه‌ی کار در چنین ابعاد عظیمی را نداشتند. 

شعار شرکت معماری نخیل مبنی بر “مکانی بی نقص برای دور شدن از دنیا” است و این شعار با تصاویری از جزایر سبز و سواحل سفید رنگ آنها در وب سایت این شرکت ثبت شده است. پس از انجام تحقیقات بسیار در زمینه اجرایی شدن ایده ساخت جزیره نخل دبی بر روی آب های نیلگون خلیج فارس، ساخت جزیره نخل دبی با بودجه ای ۲۰ بیلیون دلاری انجام شده است. برای این پروژه ۱٫۶۵ بیلیون متر مکعب ماسه و ۸۷ میلیون تن صخره جا به جا شده است که نتیجه اش افزودن چیزی حدود 60 کیلومتر به سواحل دریایی دبی شد.

یکی از مهم ترین مسائلی که در دنیا مورد توجه قرار دارد میزان موفقیت حاکم دبی در ساخت جزیره نخل دبی است. هر چند که صرف هزینه های گزاف برای نگهداری این جزایر امری نگران کننده است، اما تا کنون ساخت و فروش مراکز مسکونی، تجاری و هتل های جزیره نخل دبی مقرون به صرفه بوده و تا اندازه ای در افزایش جذب گردشگر به دبی تأثیرات مثبتی داشته است. هر چند که نمی توان از آثار تخریبی جزیره نخل دبی بر محیط زیست خلیج فارس چشم پوشید. بسیاری از کارشناسان معتقدند که گذر زمان باید میزان موفقیت و یا شکست ساخت جزیره نخل دبی را مشخص کند.